Om vanuit Mandalay in Hsipaw te geraken zijn er verschillende opties: de bus, de trein en de taxi. Een taxi is een beetje te duur, de bus nogal saai, dus is het de trein geworden! Niet enkel omdat de rest minder leuk is dan de trein, maar ook omdat de trein over een bepaalde viaduct rijdt, het Gokteik Viaduct. Dit viaduct is gebouwd in 1899 en in die tijd was het het langste viaduct ter wereld. Nu is het nog steeds de hoogste brug in Myanmar. Dat is dus de reden waarom veel toeristen de trein nemen naar Hsipaw.

Al doet niet iedereen dat helemaal van Mandalay tot Hsipaw. En dat komt grotendeels omdat dat een hele lange treinreis is en ook deels omdat de trein in Mandalay om 4u ‘s ochtends vertrekt. Wat toch wel heel erg vroeg is. Ook Joris (iemand die ik heb leren kennen in Mandalay) en ik hebben deze conclusie getrokken en hebben eerst een gedeelde taxi naar Pyin Oo Lwin genomen. Pyin Oo Lwin ligt niet al te ver van Mandalay, maar zorgt er wel voor dat je pas om 8u in het station moesten zijn, wat toch al een heel stuk aangenamer is natuurlijk.

En waarom dan Pyin Oo Lwin nemen? Omdat er in Pyin Oo Lwin een mooie botanische tuin is en ook hele mooie watervallen. Helaas voor ons hebben we de taxi op een te laat tijdstip geboekt en heeft die er ook een heel stuk langer over gedaan dan had gemoeten. Dus hebben we geen van beiden activiteiten nog kunnen doen. Ook konden we niet nog een dagje langer in Pyin Oo Lwin blijven omdat Joris zijn vlucht in Mandalay moest halen en ik ook nog helemaal terug naar Yangon moest gaan om mijn vlucht te halen.

Onze avond in Pyin Oo Lwin hebben we dan maar gespendeerd met het kopen van ons treinticket (€1, daar kan de NMBS nog eens een voorbeeld aan nemen!) en we zijn toch eventjes naar de botanische tuin gegaan. En na een nachtje slapen in een eigen mini-bungalow was het tijd om de trein te nemen! Eerst en vooral: de trein was heel oud en dat zag je er ook wel aan. Daar kan de NMBS beter geen voorbeeld aan nemen… Ook de stabiliteit van de trein is iets om aan te wennen, het is meer alsof je op een boot zit dan in een trein. Maar dat alles werd dan wel weer goedgemaakt door de landschappen waar de trein heel traag doorheen rijdt en alle taferelen die zich in de trein afspelen. Om de paar minuten komen er mensen langs om ons eten te verkopen. En jawel hoor, zelfs wij als toeristen kregen alles aan de lokale tarieven! Ik heb nog nooit zo goedkoop een hele dag gegeten! Vooral de lychees, die van daar komen, zijn ongelofelijk lekker!

En tussen al die mooie landschappen en lokale verkopers door was het na enkele uren de tijd om over het Gokteik Viaduct te rijden. Het leuke is dat het geen recht viaduct is, maar dat er een zijdelingse kromming inzit. Hierdoor kan je de trein mooi de bocht zien maken en een hoop foto’s nemen (tenminste, als je aan de linkerkant zit). En de trein rijdt zo ongelofelijk traag dat je letterlijk alle tijd van de wereld hebt! Hoewel het maar gewoon een brug was, was het toch wel een beetje beangstigend om te zien hoe diep het ravijn is. Stel je voor dat het viaduct net nu beslist om in te storten… Maar goed dat dat niet gebeurd is, anders kon ik jullie mijn verhalen niet blijven vertellen 😉.

Niet zo heel veel later kwamen we aan in Hsipaw en begon de zoektocht naar een mooie trekking om te doen hier. Iedereen had ons aangeraden om bij Mr. Bike langs te gaan, hij heeft een trekking waarbij je de eerste nacht in een boomhutten blijft slapen. En dat leek ons zo gezellig dat dat het uiteindelijk ook is geworden!

Wandelen naar de boomhut

De wandeling begon met een ritje in de taxi. Na een klein half uur werden we gedropt in een klein dorpje en begon de eigenlijke trekking. We waren met een grote groep, deels omdat zowel de groep die maar twee dagen trekt en de groep die drie dagen trekt samen zijn gevoegd voor de eerste dag. In totaal waren we met 14 personen. En het was ook niet erg om zo’n grote groep te hebben, het was namelijk een ongelofelijk leuke groep. Het begin is altijd een beetje moeilijk, maar op een bepaald punt breekt het ijs volledig en waren we vertrokken.

We hebben twee gidsen (eentje voor de groep van twee dagen en een voor de groep van drie dagen) en twee drager meegekregen. De dragers voor het eten en de twee gidsen (drie als je eenhoofdige meetelt die ons heel de tijd is gevolgd) waren vooral heel gemakkelijk omdat eentje vooraan kon lopen en de andere als laatste. Het is nooit zo dat iedereen even snel wandelt. Op deze manier moesten de snellere mensen niet continu wachten en konden de iets tragere mensen rustig wandelen zonder schrik te hebben dat ze achter zouden blijven.

Voor de middag was het landschap vooral plat en open. Na de middag begon de fun: vanaf toen begon het klimmen en werd de open vlakte vervangen door bamboebossen. En bamboebossen zijn ongelofelijk leuk om door te lopen! Het is heel licht in de bossen en toch heb je niet continu de brandende zon op je schijnen. Ze zijn ook gemakkelijk om vast te pakken voor steun als de grond een beetje onvast is en het is gewoon ook heel mooi om naar de kijken. En maar goed ook dat die bamboebossen er waren, het was een hele steile helling om te beklimmen dus de schaduw was meer dan welkom!

Na een lange dag van klimmen en op het laatste ook nog een stukje dalen kwamen we aan bij de boomhut! Hetgeen dat ik al de hele dag aan het denken was, was ‘hoe gaan ze in godsnaam 16 mensen in een boomhut te slapen leggen?’ En toen zag ik de boomhutten. Jaja, het waren er vier, dus iedereen kon gemakkelijk verdeeld worden en er was meer dan plek genoeg!

Het enige nadeel aan de boomhutten, was dat de douche een wandeling van tien minuten naar beneden was. Natuurlijk was het een gewone bucketshower maar het was met proper én drinkbaar water. Dus als je weer helemaal proper was na je douche was het opnieuw tijd om naar boven te wandelen waardoor je weer helemaal bezweet was tegen dat je aankwam en de douche eigenlijk weinig tot geen nut had… Maar het was een, douchen in het midden van de jungle!

In de boomhut hebben we een ongelofelijk gezellige avond gehad, met natuurlijk het nodige lekkere eten, een paar pintjes en enkele kaarsjes om een kampvuur na te bootsen. Meer heeft een mens niet nodig! En als avondsnack stonden er zelfs nog enkele insecten op het menu: er waren enkele insecten die continu naar de kaarsen toe kwamen gevlogen… Veel smaak zat er niet in, maar slecht was het ook weer niet te noemen.

En terug naar Mandalay

Tijdens de nacht heeft het een aantal keer geregend. En dan bedoel ik ook echt extreem hard geregend. Het leuke was dat de daken bestonden uit metalen golfplaten en daarop regen kan je luid en duidelijk horen. Dus ik ben wel enkele keren wakker geworden van de regen. In de ochtend opstaan van de zonsopgang had dus ook niet veel nut aangezien het nog steeds ongelofelijk bewolkt was. Dat betekende dus wel een beetje langer slapen, wat ik persoonlijk ook niet erg vond.

Na een stevig ontbijt was het weer tijd om verder te wandelen. Ook vandaag was het weer een hele leuke wandeling. De bamboebossen hadden plaats gemaakt voor een echt bos dat stilletjes overging naar jungle. En dan bedoel ik ook echt wel jungle zoals je het kent vanochtend tv. Er was wel een pad, maar dit was niet altijd even zichtbaar en af en toe moesten we zelf een pad maken. Soms kleine stukjes langs de rivier lopen en douchen onder een waterval. We hebben het allemaal gehad! Ik denk dat dit mijn leukste ervaring was met trekken (en dan reken ik ook de trekking in Nepal erbij). Iedereen die ons had aangeraden om bij Mr. Bike te gaan voor de trekking had meer dan gelijk en ook ik ga deze aanbeveling zeker doorgeven!

Helaas zat het er na twee dagen alweer op voor mij en na een laatste maaltijd in een lokaal dorpje bracht de taxi iedereen die slechts twee dagen doet terug naar Hsipaw. In Hsipaw hadden Joris en ik nog een paar uurtjes over om even te douchen en iets te eten voordat we onze bus naar Mandalay zouden nemen. Deze keer was onze bus een bus zonder airco en gevuld met locals. Op die bus werd ik plots ook gebeld door mijn familie die graag een update wilden over mijn reizen. En ik moet nog steeds glimlachen als ik terugdenk aan (ik denk) papa zijn opmerking ‘amai, ligt het aan mij of is het daar nogal donker?’ Hij was eventjes vergeten dat er een uurverschil is van enkele uren…