En daar was ik dan. Aan de andere kant van de wereld, ondersteboven (toch wel een beetje bizar als je er zo over nadenkt…) En ik had honger. Tijd dus om naar buiten te gaan en te zien wat Auckland mij allemaal te bieden heeft. Het eerste dat me opviel: Auckland is een redelijk rustige stad. Het is er druk, maar het is minder druk dan ik me had ingebeeld. Zeker omdat ik enkele dagen geleden nog in Londen stond, daar is het wel echt druk. Het tweede dat me opviel: alles is in het Engels!! (Is ook wel logisch, maar na zo lang in Azië geweest te zijn is het echt aangenaam om alles gewoon te kunnen lezen.) En dan kwam nummer drie: ze rijden hier aan de linkerkant van de weg. Dat was ik eventjes helemaal vergeten en wordt nog iets om aan te wennen.

Helaas is het hier iets te duur om voor elke maaltijd op restaurant te gaan, dus zat er niets anders op dan een supermarktje te zoeken. Met een beetje hulp van maps had ik dat al snel gevonden. Daar was het dan wel eventjes wennen aan het nieuwe geld: de Nieuw-Zeelandse dollar. Helaas niet de gemakkelijkste om om te rekenen: 1 euro is ongeveer 1,75 dollar. Al is dat misschien ook wel het beste om niet alles om te rekenen, als ik hier een jaar ga blijven kan ik maar beter gewoon aan deze prijzen wennen. Nu, natuurlijk, de eerste dagen heb ik wel vanalles omgerekend en blijkt dat de meeste producten ongeveer even duur zijn als in België. Met uitzondering van zuivelproducten, die zijn helaas een stuk duurder (dag kaas)…

Takapuna beach

Na mijn uitstapje naar de supermarkt was het tijd om mijn honger te stillen en ging ik terug naar het hostel om te ontbijten. En opnieuw blijkt dat het ontbijt een goed moment is om mensen te leren kennen, hier heb ik drie meiden (Ezrah, Franca en Ann) leren kennen die naar Takapuna Beach wilden gaan vandaag. Ik werd uitgenodigd om mee te gaan met hen en daar kon ik natuurlijk geen neen tegen zeggen. Een paar minuten later zaten we op de bus en waren we op weg naar Takapuna.

Takapuna ligt vlak bij Auckland City, een kwartiertje rijden met de bus. Dankzij de hulp van de buschauffeur waren we afgestapt aan de correcte halte en vijf minuten later stonden we op het strand! Helaas is de winter hier nog maar net gedaan en was het dus nog niet echt de temperatuur om op het strand te gaan liggen zonnen. Ook de wind hielp niet echt mee dus we zijn al snel een klein en gezellig restaurantje ingedoken om terug een beetje op te warmen. Nadat we opgewarmd waren zijn we terug gegaan naar het hostel en was de dag al bijna om. Het enige dat nog overbleef, was eten maken! En wat is hét typische backpackergerecht voor hun eerste avond in een nieuw land? Jep, pasta met tomatensaus. Moeilijker moet je het niet maken.

Hahei

Na het eten ben ik nog eventjes blijven babbelen met Franca en Ann, en zijn Baptiste en Stephane er ook nog bij komen zitten. Toen is het plan geboren om morgen een auto te huren en naar Hahei te rijden met z’n allen. En waarom Hahei? Omdat daar twee dingen zijn om zeker te bezoeken als je in nieuw-Zeeland bent: Hot water beach en Cathedral Cove.

De volgende dag zijn we op tijd vertrokken. Het is zo’n twee uur rijden naar Hahei, eerst een redelijk saai stuk over de autosnelweg. Na een goed half uur rijden begint het interessanter te worden, de wegen worden iets kleiner en de omgeving wordt ook steeds mooier. Toen heb ik ontdekt dat Nieuw-Zeeland ook iets anders kan bieden dan een saaie grijze stad (dat wist ik wel, maar nu zag ik het met mijn eigen ogen). En Nieuw-Zeeland is echt ongelofelijk mooi. En het zou nog veel beter worden vandaag!

Nadat we het laatste uur door de bergen hadden gereden met de nodige haarspeldbochten kwamen we aan aan hot water beach. Maar waarom noemt dit strand nu het hot water beach? Wel, ik zal dat eens uitleggen. Onder het strand zitten twee warmwaterbronnen. Als je een put in het zand graaft vult deze zich vanzelf met warm water. Dan is het gewoon een kwestie van de balans vinden tussen genoeg warm en koud water zodat je je niet verbrandt (het warme water kan tot 67°C zijn) en je ook niet bevriest. En het is geen gemakkelijk evenwicht om te vinden…

Je kan hier ook nieuw eeuwig blijven, enkel tijdens laagtijd (twee uur lang) kan je genieten van deze heerlijke zelfgegraven jacuzzi’s. Daarna komt het zeewater te hoog en liggen de warmwaterbronnen terug in de zee. De gaten worden weer gevuld met zand door de zee en de volgende dag lijkt het alsof hier nooit iemand geweest is en kan het hele proces opnieuw beginnen.

Omdat wij redelijk laat aangekomen waren (er was al een uur van het laagtijd voorbij) hadden we niet zo heel veel tijd meer over om van onze jacuzzi te genieten. Gelukkig was het hot water beach niet de enige reden om helemaal naar hier te rijden.

Cathedral Cove

Nadat we alle zand van ons hadden afgespoeld en terug droog waren, was het tijd om opnieuw de auto in te kruipen voor een volgende korte ritje. Deze keer tot Cathedral Cove. Of niet helemaal tot daar, de weg die het dichtste in de buurt komt is toch nog zo’n uur wandelen tot aan Cathedral Cove.

Het was ook wel heel aangenaam om nog eens goed door te wandelen, ik heb de laatste dagen veel te veel in het vliegtuig gezeten. Tijd om de beentjes nog eens te strekken dus! En daar kwam nog eens bij dat de omgeving hier echt ongelofelijk mooi is. Het bracht mij een klein beetje terug naar Vietnam, naar Ha Long Bay met alle kleine (en grotere) eilanden in de zee.

De laatste wolken waren ondertussen ook verdwenen aan de lucht en het zonnetje was dus heel mooi aan het schijnen. Dat zorgde er natuurlijk voor dat alles er meteen alweer een heel stuk mooier en vrolijker uit ziet.

De natuur hier is wel iets waar ik nog even de tijd voor nodig ga hebben om aan te wennen. Het is een combinatie van zo ongeveer alles: loofbomen, dennenbomen, palmbomen en ook varens. En niet enkel de varens die we in België hebben, maar ook varens die tot een soort bomen groeien. Echt heel erg bizar. Daarnaast vallen de vogels ook heel erg hard op. Niet omdat je ze heel erg veel ziet, maar omdat ze totaal anders klinken dan België (of Europa zelfs). Sommige vogels zijn ook ongelofelijk tam, mussen durven al eens uit je hand komen eten.

En dan waren we eindelijk, na een uur wandelen, aan Cathedral Cove. En het is echt het echt wel waard om een uur voor te wandelen. Op zich is het ‘gewoon’ een stuk rots dat zo ver uitgehold is door de zee dat er een boog is ontstaan, maar dat plus het heldere zeewater, de zon, de eilandjes in de verte… Het maakt het toch een stukje paradijs op aarde. Beter dan dit kan ik het niet beschrijven, gelukkig bestaan er foto’s :).

Takapuna (again)

De dag voor we naar Hahei gingen was ik, dankzij Franca, op een vacature voor een job uitgekomen die mij er wel leuk uitzag. Ik was nog niet echt op zoek naar werk, maar het zag er zo goed uit dat ik toch graag eens wilde proberen. Het was een vacature om in een foodtruck te werken gedurende de zomer op verschillende evenementen. En in die foodtruck maken ze: frietjes!! Heel hoor.

Het was al een redelijk oude vacature, dus ik had niet heel veel hoop om nog een reactie te krijgen. Tot ik plots wel een mail terug kreeg dat de eigenaar mij graag eens wilde zien voor een gesprek. Het zou dan wel niet voor de foodtruck zijn (daar had hij al mensen voor gevonden), maar om in zijn restaurant (of kan ik het beter frituur noemen?) te komen werken. Daarnaast zou ik ook af en toe wel eens mee kunnen met de foodtruck.

Het restaurant was in Takapuna, dus ben ik opnieuw naar daar gegaan met de bus. Na even zoeken had ik het restaurant gevonden en begon mijn gesprek. Bleek dat de eigenaar een Nederlander was (verklaart ook de naam van de foodtruck: Double Dutch Fries) en niet veel later had ik een job gevonden! Ik kon nog niet meteen beginnen, ik zou vanaf oktober beginnen. Ideaal, dan kon ik nog een beetje rondreizen in Nieuw-Zeeland voordat ik voor een tijdje ‘vast’ zou zitten in Takapuna.

Mount Eden

Ik weet niet of je er ooit bij stilgestaan hebt (ikke niet alvast), maar Auckland is gebouwd op zo’n 50-tal (uitgedoofde) vulkanen. Dit zorgt ervoor dat er een hele hoop heuvels zijn en Auckland niet bepaald vlak te noemen is. En er is een bepaalde vulkaan, Mount Eden, die er toch wel zo’n beetje bovenuit steekt. Het beste hieraan? Je kan de krater van deze vulkaan gemakkelijk beklimmen waardoor je een mooi zicht krijgt over Auckland.

Vanuit het centrum van Auckland is het een klein uurtje wandelen tot de top (voor de luiaards onder ons: je kan ook altijd de bus nemen). En het is toch wel een redelijk stevige wandeling. Vooral het einde voel je in je benen als je de vulkaan zelf aan het beklimmen bent. Maar dan kom je eindelijk bovenaan en zie je het uitzicht. En laat ik het zo zeggen: dat is absoluut niet slecht! Je ziet goed hoe smal Nieuw-Zeeland op dit punt is en dat je volledig omringd bent door zee. En daarna zie je hoe ongelofelijk groot Auckland is. Ik heb me laten vertellen dat het zo’n 130 km is tussen de twee uiterste punten. En nog iets opvallend: rond de krater staan er elke paar meter borden die zeggen dat je niet de krater in mag wandelen. Dat is blijkbaar niet echt veilig omdat je zou kunnen vallen (allé, echt?!) en de krater is ook heilig voor de Maori. Ik ben braaf geweest en ben er dan maar uit gebleven.

Tijdens de wandeling terug heb ik een kleine omweg gemaakt via één van de parken in Auckland waar ze serre en een varentuin hebben. Hier heb ik kunnen ontdekken dat de varens een belangrijk deel van de natuurlijk flora zijn.

Auckland Zoo

Nog een leuke plek om te bezoeken in Auckland, is de zoo. Als je ooit in Pairi Daiza bent geweest en dat een aangename zoo vindt, ga je deze ook leuk vinden denk ik. Hier is de zoo ook opgedeeld in verschillende continenten en er zijn niet zo heel veel dieren, maar ze hebben wel allemaal veel plaats om rond te lopen. En nog een voordeel aan deze zoo: het ligt maar 15 minuten met de bus buiten het centrum! In België moet je altijd zo ongelofelijk ver rijden voordat je bij de zoo bent…

Natuurlijk was vooral het gedeelte ‘Nieuw-Zeeland’ interessant. Hier kon ik een aantal dieren zien waarvan de kans dat ik ze in het wild ga zien vrij klein is, zoals de kiwi en de kakapo. Beiden helaas bedreigde diersoorten… Er wordt wel het nodige werk van gemaakt om hen te beschermen, meer hierover in een volgende blogpost (amai, top cliffhanger!).

En voordat ik deze blog afsluit: voor zij die niet weten wat Aotearoa betekent: dat is Maori voor de lange witte wolk. Maar staat nu beter bekend als Nieuw-Zeeland.