Het heeft een hele tijd geduurd, maar ik heb eindelijk zo goed als alles verteld van alle plaatsten die ik bezocht heb ik Nieuw-Zeeland en Azië, alle zotte en minder zotte dingen die ik gedaan heb. Maar ik ben nu een klein beetje uitgepraat. Ik ben ondertussen al een heel stuk langer in Nieuw-Zeeland gebleven dan dat ik ooit gehoopt/gepland had (mijn originele plan was een jaartje reizen, inclusief Azië. En kijk nu, 2 jaar en 4 maanden later…)

Alles begon met vier maanden in Azië. Ik begon in Nepal, dan naar Myanmar, een dagje Thailand, zes weken Vietnam en nadien nog enkele weken in Sri Lanka met mijn ouders en broers en zus. Dan nog een maandje terug naar België en dan was het tijd om eindelijk naar mijn droombestemming te vliegen: Nieuw-Zeeland.

Ik heb ondertussen in Nieuw-Zeeland een nieuw leven opgebouwd. Ik kan me nog perfect herinneren hoe ik in Auckland geland ben, bijna 23 maanden geleden ondertussen (damn, dat klinkt echt belachelijk lang als je het zo zegt). In die 23 maanden heb ik wel echt ongelofelijk veel gedaan. Als een korte opfrissing van je geheugen:

De twee weken waarin ik rond het Noordereiland gereisd heb. Hoe ik een job heb gevonden in Auckland en daar een aantal maanden gespendeerd heb met het maken van frietjes. Om dan plots in een lockdown te zitten voor enkele weken en absoluut niets te doen te hebben. En dan mijn job in Te Puke, kiwiplanten snoeien voor twee maanden zodat ik mijn visa kan verlengen met drie maanden. Een korte trip naar het Zuidereiland om twee weken een job te doen waar ik heel erg blij van ben dat ik die niet langer heb gedaan. Terug naar Auckland om daar in een restaurant te werken tot mijn visum verliep. Dan begin december beginnen met reizen, een nieuwjaarsfestival, de rit van Cape Reinga tot Bluff, de tijd op Stewart Island en de paar maanden appels plukken en inpakken in Roxburgh. De stress voor wat ze gaan doen met de visa’s. Gaan ze verlengen? Gaan ze niet verlengen? Moet ik het land uit? En keer ik dan terug naar België of ga ik naar Australië? Gelukkig werden ze verlengd tot eind dit jaar dus ik kan hier nog een tijdje langer blijven. En natuurlijk zijn er ook nog alle hikes die ik gedaan heb. Gaande van enkele uurtjes tot twaalf dagen en alles daartussen.

En dan nu…

Ik ben nu een beetje gesetteld in Queenstown. Waarschijnlijk de stad met de mooiste uitzichten in Nieuw-Zeeland. Ik heb een job gevonden in een taqueria. En voor zij die dat woord niet kennen: dat is een restaurantje waar ze taco’s maken. De afgelopen weken heb ik geleerd hoe ik de tortilla’s moet rollen, hoe ik de taco’s moet samenstellen en hoe alles op de grill gebakken wordt. Ik zit in een ongelofelijk leuk team, dus hopelijk kan ik hier nog wel een tijdje blijven! Al is het maar zodat ik nog wat langer kan skiën en binnenkort, wanneer de zomer eraan komt, een hele hoop nieuwe hikes kan doen! En hopelijk worden onze visa’s opnieuw verlengd, zodat ik nog een hele tijd langer in dit prachtige land kan blijven. Ook al zou ik heel graag nog eens terug naar België komen en mis ik al mijn vrienden, familie, de frietjes en de festivals, er gaat niets boven de vrijheid die we hier momenteel hebben hier. Maar ik hoop dat Europa en België snel terug richting normaal keren en dat voor jullie het gewone leven zonder mondmaskers en met veel knuffels terug kan beginnen!

Totdat echt backpacken en reizen weer een optie is, ga ik deze blog even links laten liggen. En om enkele cijfers naar je hoofd te gooien: ik heb, sinds ik vertrokken ben naar Azië tot en met deze, 55 posts getypt. Goed voor 121 067 woorden. Ter vergelijking, dat is ongeveer even veel als Harry Potter en de Gevangene van Azkaban, iets meer zelfs. Proficiat als je alle berichten gelezen hebt, en zelfs als je er af en toe eentje overgeslagen hebt. Ik geef toe, niet elke post was even interessant natuurlijk. Als je alle foto’s in de posts telt, zijn het er 1084 (en dat is slechts een tipje van de ijsberg…), deze website heeft net geen 1200 bezoekers gehaald (maar wat niet is kan nog komen!). Al bij al toch een iets groter project dan verwacht en iets waar ik wel degelijk trots op kan zijn!

Merci voor de leuke berichten en reacties die ik gekregen heb, die hebben gezorgd dat ik dit bleef doen en niet opgaf na een paar post (want je moet niet onderschatten hoe veel werk hierin kruipt!)

En dat is weer genoeg gezeverd voor nu denk ik. Natuurlijk laat ik alles wel online staan en ik zal zeker en vast af en toe updates posten op mijn Instagram met wat ik aan het doen ben, al is het maar zodat ik jullie heerlijk jaloers kan maken 🙂 . Misschien tot een volgende blogpost!

(Natuurlijk kan ik jullie niet achter laten zonder enkele foto’s van Queenstown, so here we go!)