Ik had dus in mijn eerste week dat ik in Nieuw-Zeeland was al een job gevonden. Gelukkig voor mij begon die pas in oktober, dus ik had de resterende 2,5 weken van september om Nieuw-Zeeland een beetje te ontdekken.

Er werd mij aangeraden om dit te doen met Stray, een organisatie die een hele busroute doorheen Nieuw-Zeeland heeft met het hop-on hop-off principe. Je kan dus in elke plaats waar je stopt zo lang blijven als je zelf wilt en de volgende bus verder pakken als die je beter uitkomt. Natuurlijk zijn er op elke locatie dat zij stoppen ook een aantal activiteiten te doen, gaande van kajakken tot trektochten tot skydiven. Leek me wel leuk, dus heb ik een tour door het Noordereiland geboekt.

Hahei

Het nadeel aan zo’n tour: je moet meestal toch wel redelijk vroeg opstaan om te vertrekken. En de eerste dag is dat toch eventjes pijnlijk als je de laatste week elke dag toch redelijk hebt kunnen uitslapen. Maar om iets voor acht stond ik klaar op de plek waar de bus ons zou komen oppikken. En ik was niet alleen, Ezrah kwam ook mee. Toch al iemand die ik kende op de bus, al zou zij niet voor lang de enige blijven.

Natuurlijk moet je zo vroeg op de ochtend nog niet al te veel verwachten van een groep tieners op een bus, buiten wat ochtendhumeuren. Tegen de middag begonnen de meesten toch een beetje wakker te worden en kwam er wat meer leven in de groep. En toen we een kleine stop maakten aan de supermarkt om eten te kopen voor de komende dagen, ging het steeds beter. Zo buiten een bus is het toch iets gemakkelijker om met elkaar te babbelen.

En nog een tweetal uurtjes later kwamen we aan in Hahei. En ja, het kan goed zijn dat je deze naam herkent: ik ben hier enkele dagen eerder al geweest met een paar vrienden die ik in Auckland heb leren kennen. En ook vandaag stond het hot water beach op het programma. Nu waren we er ook vroeger en konden we iets langer van het laagtij genieten. Plus, het weer was beter, dat maakte alles alleen maar aangenamer!

Na een uurtje geweekt te hebben in onze zelfgegraven spa’s was het tijd om elkaar een beetje beter te leren kennen. En wat is daar beter voor dat een maaltijd, wat alcohol en random vragen?! Nadat iedereen zijn buikje rond had gegeten met de heerlijke curry, was het tijd voor de vragen. Natuurlijk ga je niet zomaar vragen stellen, er zijn enkele regels. Iedereen kan een vraag uit de kom halen en moet dan drie personen aanduiden die de vraag moeten beantwoorden. Maar voordat ze hun vraag beantwoordden, moesten ze zichzelf eventjes heel kort voorstellen. Op die manier moet iedereen zich toch een aantal keer voorstellen en blijft alles wat beter in het geheugen zitten.

Hoe ongelofelijk gezellig deze avond ook was, nadat alle vragen gesteld waren, zijn de meesten toch wel hun bedje in gekropen. Ook al was het nog maar tien uur ’s avonds. En nu denk je: hé? Tieners die zo vroeg al hun bed in kruipen? Dat kan niet! Toch wel, deels omdat we die ochtend vroeg zijn opgestaan en een paar uur in een bus zitten helpt niet echt mee om wakker te worden. En daarnaast: de meesten van ons gingen morgenochtend een kajaktocht maken om de zonsopkomst te kunnen zien. dat betekende dan ook om vijf uur al opstaan.

Kajakken

Verbazingwekkend genoeg was iedereen die ochtend op tijd wakker (buiten één persoon, die dacht dat de kajaktocht in de avond was…) en stonden we met z’n allen om kwart voor zes te bibberen op het strand. Damn, zand is echt wel ongelofelijk koud in de ochtend!

Gelukkig zaten we niet veel later in de kajak en kreeg ik het toch al wat warmer door te kajakken. We roeiden een beetje de zee op om daar te genieten van een heel mooie zonsopkomst en dan gingen we verder richting Cathedral Cove. Onderweg hebben we nog enkele korte tussenstoppen gemaakt waarbij onze gids wat meer uitleg gaf over het marinereservaat en hoe het land hier gevormd is door de eeuwen heen. Best wel interessant, en vooral Gemstone Bay sprak wel tot de verbeelding.

Het land is hier gevormd door vulkanische activiteiten en door de hoge druk ontstaan er edelstenen in de grond (neen, geen diamanten en robijnen…) De zee erodeert het land langzaam maar zeker weg waardoor deze edelstenen naar boven komen. In Gemstone Bay waren dat opvallend veel edelstenen en kon je ze gewoon uit de zee oprapen (voor zij die denken zo hun reis naar Nieuw-Zeeland te betalen: je bent hopeloos te laat). Vandaar dan ook de naam van deze baai.

Een tweede baai die we bezochten was minder tot de verbeelding sprekend, maar er was wel wat meer te zien: Stingray Bay. In deze baai zijn er een hele hoop pijlstaartroggen die hier elke dag komen zonnen. Als je door de baai vaart met je kajak zie je ze allemaal mooi onder water liggen, aan het genieten van het zonnetje en het leven. Je zou ze bijna kunnen aaien, maar dat is blijkbaar toch niet zo’n heel goed idee…

En dan natuurlijk de kers op de taart: Cathedral Cove. Doordat we daar al zo vroeg waren hadden we de plek helemaal voor onszelf. Het ideale moment dus om een aantal fotootjes te nemen. En de trip zou niet compleet zijn als we niet nog een koffietje of een warme choco erbij kregen, welke ons dan ook mooi geserveerd werden door de Ash, onze gids/begeleider.

Na deze korte pauze was het natuurlijk tijd om verder te gaan: er waren nog twee eilandjes waar we rond zouden kajakken. Een van deze eilanden noemt trouwens Motueka Island of ook wel Pigeon Island genoemd. Deze eilanden liggen ook nog in het maritiem reservaat en het is niet toegestaan om op de eilanden rond te lopen. Dit zorgt er dan we voor dat dit plaatsen zijn waar de vogels rustig kunnen leven en zeehondjes op de rotsen liggen te zonnen. En ja hoor, we hadden geluk: er lag een kleine zeehond op de rotsen lekker te slapen. De eerste keer dat ik een zeehond in het wild zie: check!

En dan was het tijd om terug te keren naar het vertrekpunt. We waren ondertussen al zo’n drie uur onderweg en we hadden een kleine tien km gekajakt. En we hadden nog niet ontbeten! Iedereen was dus ongelofelijk hongerig aan het worden. Maar goed dat ons ontbijt voor ons klaar zou staan als we terug in ons hostel kwamen.

Wandelen

En neen hoor, de dag zat er nog niet op! Er waren nog enkele dingen om te doen vandaag. Eerst begonnen we met een paar aan een wandeling naar een uitkijkpunt. Geen al te moeilijke wandeling en ook geen al te spectaculair uitkijkpunt, al zie je Hahei wel eens (letterlijk) van een andere kant. En daarna natuurlijk op naar Cathedral Cove. Ahja, we zijn er al heen gevaren, nu moeten we er ook nog eens heen wandelen.

Na een uurtje wandelen waren we er dan opnieuw, en deze keer niet alleen. Het was al bijna middag dus er was al wat meer volk aan het rondlopen op het strand. Onze foto’s hadden we al, dus besloten we de frisbee die we mee hadden genomen goed te gebruiken. En ja hoor, een half uur later waren we allemaal toch net een beetje beter in frisbeeën dan toen we begonnen. Is deze dag toch nog nuttig geweest voor iets ;).

Volgende stop: Rotorua

En opnieuw vroeg opstaan… Slaaptekort, here we go! Ik vond het wel echt jammer dat we Hahei verlieten, ik vind dat echt een ongelofelijk leuk plekje in Nieuw-Zeeland. Helaas is er buiten het hot water beach en Cathedral Cove niet zo heel erg veel te beleven, dus na een tijdje gaat het daar wel een beetje vervelen vermoed ik. En ik kan ook niet altijd hier blijven hangen, er zijn nog veel meer plaatsen in Nieuw-Zeeland om te ontdekken! En de eerstvolgende plaats op die lijst is Mount Maunganui.

Klimmen

Mount Maunganui ligt in Tauranga, vlak naast de zee. En zoals je misschien ook al wel kan raden: het is een inactieve vulkaan. En de enige vulkaan hier in de voor de rest volledig vlakke omgeving. En vanop zo’n 260 meter hoogte heb je dan ook wel een heel erg mooi zicht op Tauranga (eenmaal dat je op adem bent gekomen van de beklimming natuurlijk). En het wordt alleen maar beter. Het strand dat aan de voet van Mount Maunganui begint is al enkele jaren tot het beste strand van Nieuw-Zeeland verkozen. Ik zal er nu over zwijgen en de foto’s laten spreken ;).

Nadat we allemaal onze sport voor de dag hadden gehad en onze buikjes vol hadden gegeten was het tijd om Tauranga te verlaten en verder te rijden naar Rotorua. En een uurtje later kwamen we al aan. Niet in Rotorua zelf, maar net erbuiten. Voordat we Rotorua binnen zouden gaan, stond er nog een wandeling op het programma: een wandeling door het Redwoods Whakarewarewa Forest. Of gewoonweg Redwoods forest genoemd. Kwestie van het niet al te moeilijk te maken.

En nu even een kleine les over hoe je te reo (de taal van de Māori) moet uitspreken. Eigenlijk is het heel simpel en zijn er maar drie regels:

1. Wanneer er een liggend streepje op een letter staat (zoals in Māori ), spreek je die letter iets langer uit dan de rest. Dus eigenlijk wordt het dan Maaori.

2. “wh” wordt uitgesproken als “f”. Dus Whakarewarewa spreek je uit als Fakarewarewa.

3. De gemakkelijkste van allemaal: voor de rest spreek je alles exact zo uit zoals het er staat.

Maar dus, het Redwoods Forest. Dit is een aangeplant bos dat bestaat uit sequoia’s. Waar komt dan de naam Redwoods vandaan? Deze bomen hebben een roodbruine stam, wat er natuurlijk voor zorgt dat het bos meer rood dan bruin is. Et voilà, zo simpel kan het zijn. We hebben een half uurtje doorheen het bos gelopen, waarbij we ook voor het eerst in contact kwamen met de geothermische activiteit die je overal in Rotorua kan vinden. Al was het maar een mini-versie van wat er in de rest van Rotorua te vinden is: een klein stroompje helblauw water. Het zag er heel cool uit, maar niet iets om uit te drinken of je even in te wassen.

Eten! (en drinken)

Na deze korte wandeling, waar we ook al kennis hebben kunnen maken met de typische zwavelgeur (voor de mensen die deze geur niet kennen: rotte eieren, daar komt het eigelijk op neer) was het tijd om Rotorua binnen te rijden. Het eerste dat mij opviel aan deze stad? De straten: ze zijn allemaal recht en evenwijdig aan elkaar waardoor ze allemaal blokken vormen. Doet me heel erg hard denken aan New York, al zijn de straten hier nog net niet genummerd. Gelukkig maar.

Het tweede dat opvalt: de geur. Soms is het sterk, soms wat minder, maar zelfs met mijn verkoudheid (die nu ook echt op een hoogtepunt was) kon ik de zwavel nog steeds ruiken. Ik had bijna medelijden met de mensen die geen verkoudheid hadden.

Nadat iedereen zijn kamer had gevonden in het hostel en we waren gaan winkelen was het alweer tijd voor avondeten. We zijn met de hele groep naar een hamburgerrestaurant gegaan. En ik moet zeggen: geen slechte keuze! De hamburgers daar waren echt ongelofelijk goed. Plus, ik heb daar een hele goede cider ontdekt: eentje met apple crumble smaak. En het was echt alsof je vloeibare apple crumble aan het drinken was, echt kei lekker. Die ga ik vaker kopen!

Natuurlijk zijn we niet enkel naar Rotorua gekomen om hamburgers te eten en door een bos te wandelen, ik had ook nog een bezoekje aan Hobbiton op de planning staan. Maar dat is voor de volgende blog! Ik heb alweer genoeg getypt voor vandaag :).