Waarschuwing: wie de woorden corona of COVID-19 niet meer kan zien, kan hier beter stoppen en niet verder lezen. Aan alle anderen: have fun reading!
Een korte tijdlijn
Januari 2020
Ergens in januari kwam voor het eerste ter sprake dat er een virusje voor flink wat problemen aan het zorgen was in China. En niet veel later zat het plotseling ook in een hele hoop andere landen. Hoewel een hele hoop landen begonnen te panikeren, was er in Nieuw-Zeeland nog geen vuiltje aan de lucht.
Februari 2020
De eerste keer dat er in Nieuw-Zeeland een klein beetje paniek ontstond, was toen er een cruiseschip aanmeerde met een stuk of tien zieken. Dit was ergens begin februari (4 februari 2020 om precies te zijn). Dit schip werd natuurlijk meteen in quarantaine geplaatst, niemand zou het schip kunnen verlaten.
De eerste zieke persoon in Nieuw-Zeeland werd bevestigd op 28 februari 2020.
Maart 2020
Nog niet al te veel paniek, in Nieuw-Zeeland bleef het aantal geïnfecteerden onder de tien personen tot 16 maart 2020. Ondertussen zagen we in de rest van de wereld wel paniek uitbreken, de cijfers rezen in veel plaatsen met schrikwekkende snelheid.
Pas vanaf 16 maart begon in Nieuw-Zeeland het aantal geïnfecteerden sneller en sneller te stijgen. Op 21 maart 2020 werd een landelijk alert level system uitgerold. Er zijn vier levels in dit systeem, waarbij level 1 het zwakste en en level 4 het strengste. Voor elk level zijn er ook verschillende maatregels. Zo kort mogelijk samengevat:
Level 1: Voorbereiden
Tot zo ver is COVID-19 in Nieuw-Zeeland onder controle, maar transmissie van de ziekte binnen gezinnen is mogelijk.
Maatregels:
– Grenscontroles.
– Zo veel mogelijk testen en traceren wie in contact is gekomen met de geïnfecteerden.
– Evenementen met 500+ aanwezigen worden afgelast.
– Afstand bewaren tot elkaar word aangemoedigd.
Level 2: Reduceren
De ziekte is nog steeds onder controle, maar er is een grotere kans op transmissie doordat meerdere mensen drager zijn.
Maatregels:
– Grenscontroles zijn maximaal.
– Niet-essentieel transport doorheen het land wordt gelimiteerd.
– Evenementen met 100+ aanwezigen worden afgelast.
– Werkgevers moeten proberen zo veel mogelijk mensen van thuis uit te laten werken.
– Mensen uit de groep met een hoog risico om ziek te worden moeten thuis blijven.
Level 3: Beperken
De ziekte is moeilijk om onder controle te houden, er is een grote kans dat de ziekte oncontroleerbaar wordt. Nieuwe clusters kunnen ontstaan, maar worden beperkt door testen en het traceren van contacten.
Maatregels:
– Reizen van en naar het werk wordt gelimiteerd.
– Alle evenementen worden afgelast.
– Openbare plaatsen worden afgesloten.
– Veel niet-essentiële bedrijven worden gesloten.
– Verschillende operaties worden afgelast en personeel wordt anders verdeeld in ziekenhuizen.
– Scholen met geïnfecteerde kinderen worden gesloten.
Level 4: Elimineren
De ziekte is niet/weinig onder controle, transmissie is volop bezig. Er zijn veel nieuwe uitbraken en clusters.
Maatregels:
– Iedereen moet thuis blijven in zijn persoonlijke bubbel.
– Alle onderwijsinstellingen worden gesloten.
– Alle niet-essentiële bedrijven worden gesloten.
– Gezondheidsvoorzieningen worden opnieuw georganiseerd om optimaal om te gaan met nieuwe geïnfecteerden.
– Strenge controle op mensen die rondrijden.
Meteen toen dit systeem in het leven werd geroepen waren we al op level 2. Level 1 hebben we mooi overgeslagen. Op dat moment hadden we 52 geïnfecteerden. En toen ging het heel snel. 2 dagen later, op 23 maart 2020 sprongen we naar level 3 met 102 geïnfecteerden. En drie dagen later, 26 maart 2020, gingen we naar level 4. Op dat moment waren er 283 geïnfecteerden.
April 2020
Begin april, 5 april 2020 om precies te zijn, waren we op ons hoogtepunt met hoogste aantal geïnfecteerden op één dag: 89. Nadien begon onze curve te dalen zoals iedereen hoopte. De curve bleef verder dalen waardoor we op 27 april 2020 van level 4 naar level 3 daalden. Dit zou zo blijven voor minstens twee weken. 11 mei wordt er beslist of we verder dalen naar level 2 of nog langer op level 3 blijven. Afwachten…
Mei 2020
Vandaag, 3 mei 2020, staat ons totaal aantal geïnfecteerd op 1487. 1266 daarvan zijn genezen verklaard en 20 gestorven. Dit betekent dat er dus nog zo’n 201 mensen geïnfecteerd zijn op dit moment, waarvan 8 mensen in het ziekenhuis liggen.
Waarom ben ik niet meteen terug gekomen naar België?
Omdat het hier zo lang heeft geduurd tot het echt ‘op gang’ begon te komen, heb ik er nooit echt stil bij gestaan dat dit toch wel serieus is. Ik hoorde wel van vrienden in België dat er steeds meer zieken waren. En ik hield het nieuws ook wel een klein beetje in de gaten, maar nummers zeggen niet zo heel veel. Pas toen in Nieuw-Zeeland zelf het aantal geïnfecteerden begon te stijgen en er maatregels werden genomen, ben ik er serieus over beginnen nadenken.
Door de cijfers in België een beetje in de gaten te houden en te zien hoe snel die stegen voelde ik me zelfs iets veiliger in Nieuw-Zeeland op dat moment, waar de cijfers veel trager stegen. Ook kwamen er vanuit de regering hier (naar mijn gevoel) meer concrete en duidelijk plannen dan in België. Dus werd de goesting om terug naar huis te gaan nog wat verder naar beneden gehaald. Plus, ik had hier een mooi plekje om te wonen zolang als nodig was en thuis zou ik met mijn hele familie in één huis vast zitten. Dat wilde ik hen niet aandoen :-).
En dan plots gaan we naar level 4, een bijna volledige lockdown.
Eerst vraag je je af wat de toekomst gaat geven. Rondreizen is niet meer mogelijk en ik was plots werkloos. Mijn eerste reactie was dan ook om te kijken of ik terug naar huis kon vliegen. Op dat moment waren de meeste vluchten afgelast of ongelofelijk duur. En je was nooit zeker of je echt zou kunnen vertrekken totdat je in het vliegtuig zat. Vanuit Nieuw-Zeeland naar België vliegen gaat niet zonder minstens één overstap, en dat maakt het proces meteen al een heel stuk moeilijker. En niet veel later werd het luchtruim in Nieuw-Zeeland volledig gesloten dus was vertrekken geen optie meer.
Nu had ik het geluk dat ik aan het werk was toen de hele lockdown begon en ik dus recht had op een uitkering. Dus ik krijg elke week nog wel geld van mijn werkgever. Mocht dat niet het geval geweest zijn had ik moeten terugkomen naar België zodra er weer vluchten waren wegens tekort aan geld (Nieuw-Zeeland is en blijft een duur land om te leven).
En mijn laatste reden om te blijven is het feit dat ik niet meer binnen mag in Nieuw-Zeeland eenmaal ik het land verlaat. De grenzen zijn gesloten voor iedereen die geen kiwi is. En de grenzen gaan hier hoogstwaarschijnlijk nog een lange tijd gesloten blijven. Dus ja, ik zit nog in Nieuw-Zeeland en ga hier ook blijven totdat mijn visum verloopt en ik wel moet vertrekken.
Hoe heb ik de hele crisis ervaren?
Zoals ik dus al eerder aangehaald heb, het heeft een hele tijd geduurd voordat het tot mij begon door te dringen dat er misschien toch wel echt iets aan de hand was. Ik wist natuurlijk dat er in de rest van de wereld ongelofelijk veel geïnfecteerden waren, dat het wel een serieus iets begon te worden, maar in Nieuw-Zeeland leek alles wel redelijk veilig. Het feit dat we pas begin maart meer dan één geïnfecteerde hadden gaf een beetje het gevoel dat het allemaal wel goed zou komen hier. Dat het gewone leven door kon gaan.
Ik had net gewerkt in de foodtruck op een groot event (enkele duizenden aanwezigen) en ook al merkte je wel dat sommige mensen zich zorgen maakte, de meeste mensen hadden zich er totaal nog niet mee bezig gehouden. Tot plots, de dag na het evenement, we naar level 3 gingen en ik plots werkloos was (evenementen met 500+ aanwezigen werden afgelast). En niet veel later werd duidelijk dat we 48 uur later naar level 4 zouden gaan, een volledige lockdown dus. Toen ging het heel erg snel!
Er werd al snel duidelijk gemaakt dat de regering bedrijven ging subsidiëren om hun werknemers te betalen en ik zou op die manier ook doorbetaald worden (natuurlijk niet mijn volle loon). Dat was toch wel een beetje een geruststelling.
Omdat alle campings over heel het land gesloten werden, waren een hoop reizigers plots op zoek naar een plek om te kunnen blijven tot ze een vlucht naar huis vonden/verder zouden kunnen reizen. Op die manier hebben Tim en ik twee extra mensen (natuurlijk weer Nederlanders…) in huis genomen (er was nog een kamer over). Zij waren net aan het einde van hun reis en zouden eigenlijk dat weekend hun vlucht naar huis nemen (die natuurlijk gecanceld was). Voor hun zat er dus niets anders op dan te wachten tot de Nederlandse regering hun een gegarandeerde vlucht naar huis kon aanbieden. Voor hun (en veel andere reizigers in hun positie) was het dus een heel andere situatie dan wat ik meemaakte.
Ik zou het gewoon moeten uitzitten, wachten tot we terug naar level 1 of 2 gaan zodat ik terug iets of wat kan rondrijden en op zoek kan naar werk buiten Auckland zodat ik weer wat centjes kan verdienen om nadien verder te reizen. Dus nu is het vooral afwachten, een beetje rondkijken voor een job (je weet maar nooit) en verder er het beste van maken. Ik heb nu wel alle tijd om foto’s te sorteren, mijn blog bij te werken (zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben), te lezen, te Skypen met vrienden, mijn lijst aan films die ik nog moet kijken erdoor jagen… Ik hou me wel bezig voor een tijdje en hopelijk vind ik snel werk zodat ik hier nog een tijdje kan blijven! Het zou jammer zijn om te moeten stoppen met reizen door een gebrek aan geld…
Mocht iemand toch nog vragen hebben over iets mag je ze me natuurlijk altijd stellen!
Kia kaha!