Waar was ik ook alweer gebleven? Ah ja, ik had net over de roadtrip naar het noorden geschreven. Dit was helemaal op het einde van november. In december zouden er enkele grote veranderingen gebeuren in Double Dutch Fries, we gingen namelijk helemaal veganistisch!

Wise Boys

Wise Boys is een restaurant dat, net zoals Double Dutch Fries ook begonnen is in een food truck. Zij hebben ondertussen een restaurant opgebouwd in Auckland en focussen zich volledig op veganistische hamburgers. Aangezien hamburgers en frietjes meestal toch wel een geslaagde combinatie is, besloten mijn baas en de mannen van Wise Boys een collaboratie te doen. Dit hield dus wel in dat wij plots moesten overschakelen van loaded fries met vlees en kaas verkopen naar veganistische producten verkopen. Na een lange avond alles zeer grondig kuisen in het restaurantje waren we er volledig klaar voor!

De eerste paar dagen waren toch redelijk stresserend, we kenden de hamburgers nog niet helemaal, het was nog een beetje zoeken hoe de bediening het beste zou gaan, aan mensen uitleggen dat ons menu veranderd was (heel veel mensen waren teleurgesteld dat er geen kroketten meer waren).

Gelukkig wen je er snel aan en kom je al snel in een ritme, na een paar dagen wist ik hoe de hamburgers gemaakt moesten worden en vanaf dan begon het alleen maar leuker te worden! Het werd ook elke week een beetje drukker, de tijd vloog voorbij! En natuurlijk, de hamburgers zelf waren ook ongelofelijk lekker! Wise boys zijn bekend in Auckland (en omstreken) voor hun lekkere burgers, en aangezien ik zo’n 2-3 hamburgers per week at, kan ik dat alleen maar beamen. Dus, mocht je ooit eens in Nieuw-Zeeland zijn, ga zeker eens langs bij hun! (Ik raad de Smoke & Fire aan!)

De feestdagen

Kerst

In December begin je elke dag natuurlijk een beetje meer uit te kijken naar Kerstmis en Nieuwjaar. En dit zou voor mij de eerste keer zijn dat ik Kerst vier in het buitenland. Zonder familie. In het midden van de zomer. Het zou een nieuwe ervaring worden, dat zeker. Het begon al toen de eerste kerstversiering opgezet werd. De kerstman op een surfbord in een zwembroek. De kerstman die met een Harley Davidson arriveert op een school in plaats van met de slee. Het voelde voor mij niet aan als Kerst. Geen idee of het kwam doordat ik de Belgische regen mistte of de kerstvakantie.

En dan was het eindelijk 25 december. Na drie weken hard werken was het tijd voor twee dagen vakantie en eventjes erop uit te gaan. Joe, Esmée (de twee backpackers die ook bij Tim woonden) en ik zouden naar Muriwai rijden in de middag om te kijken hoe Kerst er hier in Nieuw-Zeeland echt uitzag. We hadden al veel gehoord dat iedereen met een BBQ naar het strand trok en daar gewoon vierde. Bij deze kan ik bevestigen dat dit inderdaad het geval is. Er was een hele hoop volk op het strand, de parkings waren volledig vol. Maar het was een gezellige drukte. Iedereen was in een vrolijke stemming en het weer was perfect. Wij hadden onze BBQ niet mee en wilden in de avond zelf iets lekker koken.

Helaas viel dat plan een beetje in duigen. Wat we namelijk niet wisten, was dat de winkels hier allemaal gesloten zijn op 25 december. En aangezien we de dag voordien niet hadden gewinkeld hadden we niet echt iets in huis. Er zat dus niets anders op dan eten te laten leveren aan huis (zo goed als alle restaurants waren ook gesloten of volzet). Met een leuke film hebben we er dan toch nog een toffe avond van gemaakt! En mijn kadootje had ik in de ochtend al gekregen (merci mama & papa!) dus zeker en vast een geslaagde Kerstmis!

Nieuwjaar

Veel tijd om op adem te komen was er niet, de dag na Kerst ging het restaurant weer open en was het business as usual. Maar nog geen week later is het alweer tijd voor de volgende feestdag: nieuwjaar! Dit zou ik niet vieren in Takapuna, maar een beetje noordelijker, in Matakana, op een wijngaard. In Matakana was er namelijk een nieuwjaarsfestival; Highlife. En het voordeel van een baas met een food truck? Gratis inkom! Hij had een aantal mensen uitgenodigd als ‘crew’. Wij kregen dus zo een toegangspasje maar zouden niet moeten werken. Jep, hier zijn ze niet bepaald strikt in wie ze binnen laten in een festival en wie niet.

Het festival begon al redelijk vroeg, en dus genoeg tijd voor ons om eens rond te lopen en alles te verkennen. Al moet ik zeggen, dat was al snel gedaan, echt groot was het niet. Het duurde ook nog eventjes voordat alles echt op gang begon te komen, maar eenmaal dat middernacht begon te naderen werd de sfeer steeds beter (en de mensen meer dronken…) Dan is het plots bijna middernacht. En zoals de traditie het voorschrijft volgt eerst het aftellen, dan de knuffels en kussen en handen schudden. En als laatste de nodige berichtjes om naar vrienden en familie te sturen, al is het in België op dat moment nog maar 12u ’s middags… Het beste hieraan? Ik kan zo dubbel nieuwjaar vieren, om 12u ’s middags in Nieuw-Zeeland begonnen ook een hoop berichtjes vanuit België terug binnen te stromen. Dat is dus te laat hé!

Een auto kopen

Ik wist al van het begin dat Nieuw-Zeeland niet het ideale land is om alles met het openbaar vervoer te doen. Zo lang je in de stad blijft is dat geen probleem. Maar het is hier juist de bedoeling om de stad uit te geraken en de natuur te verkennen. Er zijn hier ongelofelijk veel mooie trekkings, watervallen, grotten… om te bezoeken, maar je kan daar enkel komen met een auto helaas. Of door heel erg veel geld uit te geven aan verschillende tours. Of je huurt/koopt een eigen auto. Huren is net ietsjes te duur voor de periode dat ik hier zit, dus besloot ik een auto te kopen!

Natuurlijk, koop je dan een auto of ga je voor een campervan? Uiteindelijk is het een auto geworden, een campervan is nogal duur en is ook duurder voor benzine, zeker als je alleen reist. Het was een hele zoektocht, maar uiteindelijk heb ik een aantal goede kandidaten gevonden. Natuurlijk met ze allemaal eens gaan rijden en een lijst maken met voor- en nadelen voor elke auto. Die lijst heeft goed geholpen, en nadat ik een testrit had gemaakt met alle auto’s was de keuze redelijk snel gemaakt. Het is een Nissan Silverbird (2004) geworden. Zuinig, grote kofferbak en niet al te oud. En hij had nog een mooie prijs ook.

Gelukkig is het heel gemakkelijk om een auto te kopen hier, eenmaal dat je een auto gekocht hebt ga naar het postkantoor. Hier vul je een papier in om aan te geven dat de auto van eigenaar veranderd is. Dan betaal je de volle 9 NZ$ en is de auto van jou! Een verzekering is zelfs niet verplicht. Al is het natuurlijk wel slim om er eentje te nemen.

Voor de verzekering kan je kiezen tussen twee opties: third party of comprehensive. Bij third party is je eigen auto niet verzekerd, maar het voertuig van de persoon waarmee je een ongeluk hebt wel (als jij in fout bent). En deze verzekering is natuurlijk een heel stuk goedkoper. Als je kiest voor comprehensive dan ben zowel jij als het voertuig van de andere persoon verzekerd. Maar deze verzekering is natuurlijk een stukje duurder.

En voilà, de auto is gewisseld van eigenaar, ik heb mijn verzekering betaald, tijd om de baan op te trekken en alle mogelijke uithoeken van Nieuw-Zeeland te gaan bezoeken! En als iemand ooit een vraag heeft over auto’s kopen hier in Nieuw-Zeeland, voel je vrij om een berichtje te sturen!

Anawhata Beach

De eerste plek die ik zo eens wilde bezoeken nu ik een auto had, was Anawhata Beach. Dit strand ligt vlak naast Piha, maar is een heel stuk moeilijker om te bereiken. Vanuit Auckland is het ongeveer een uur rijden naar het westen. Het eerste half uur zijn het allemaal mooie en aangename wegen. En dan verandert de weg plots in een onverhard kiezel/zand/stofpad. En dat voor zo’n 10 km. Niet echt de wegen waar je sneller rijdt dan 30km/h, al is het maar omdat elk steentje dat je tegen je auto hoort ketsen je vanbinnen ineen doet krimpen.

Okay, je hebt de kiezel/zand/stofweg overleefd, je komt op de parking van Anawhata Beach je pakt al je spullen en bent klaar om het strand op te rennen. Nope, gaat niet gebeuren. Eerst nog een 15-20 minuten de berg af wandelen! Nu zou je wel kunnen denken, wie is er nu zo ongelofelijk zot om zo veel moeite te doen om naar een strand te gaan? Ik! Al heb ik wel een paar redenen om zo zot te zijn. Hoofdzakelijk voor de rust! Doordat het zo veel moeite is om aan dat strand te geraken, komen er niet zo heel veel mensen en heb je zo’n beetje een privé strand. Terwijl vijf km verder de mensen vlak naast elkaar liggen omdat er zo veel volk een plekje probeert te bemachtigen. Hier is het een heerlijke oase van rust. Plus je hebt je sport voor die dag wel gehad, want op het einde moet je ook weer helemaal terug omhoog wandelen. Maar het was het zeker waard!

En omdat ik toch een beetje een speciaal geval ben besloot ik dat één zo’n afgelegen strand niet voldoende was. vlak naast Anawhata Beach ligt Whites Beach. Hetzelfde verhaal als bij Anawhata Beach, al moet ik geen hele kiezelweg meer rijden, het wandelpad naar Whites Beach ligt op dezelfde weg als die naar Anawhata Beach. Al is het deze keer wel een half uur wandelen en van een stuk hoger. De terugweg zal dus weer even afzien zijn! Whites Beach is een stuk kleiner dan Anawhata Beach, maar heeft twee voordelen: het is er nog rustiger en er zijn een aantal mooie uitkijkpunten als je erheen loopt. Zo is er eentje over Piha Beach (waar je iedereen dicht bij elkaar ziet liggen). En een ander uitkijkpunt is op het uiterste punt van een klif en hier kan je heel mooi de kustlijn zien aan beide kanten. En als het al tegen de avond aan begint te lopen, heb je hier ook een perfecte zonsondergang. Dit was wel een hele mooie afsluiting van een heerlijke dag. Enige nadeel? Ik moest nog een heel eind over die stomme kiezelweg rijden…

Besjes plukken

Ik denk dat, als je een aantal blogposts hebt gelezen, je wel door hebt dat ik het hier wel aangenaam vind in Nieuw-Zeeland. En een jaar lijkt mij niet lang genoeg om dit prachtige land te verkennen, dus ik zou graag een beetje langer hier blijven. Gelukkig kan dat! Ik kan mijn visum met drie maanden verlengen als ik drie maanden in horticultuur heb gewerkt (oké, het is niet de beste deal, maar op deze manier kan ik blijven tot de zomer begint, wat toch een stuk aangenamer is dan in de winter te moeten vertrekken). Ik was het met mijn baas eens dat ik een maand vrijaf kon nemen van Double Dutch Fries zodat ik op zoek kon gaan naar werk in horticultuur. En dat bleek een heel stuk moeilijker dan gedacht.

De meeste fruittelers hebben pas mensen nodig in maart, wanneer het kiwi-seizoen begint. Maar ik had enkel februari… Na bijna twee weken van mailtjes en berichten sturen, kreeg ik eindelijk antwoord! Ik had voorheen al een aantal keer antwoord gekregen van mensen, maar daarna plots niets meer… Gelukkig bleef deze persoon bleef mij terugsturen en vijf dagen later stond ik om 9u ’s ochtends te wachten op de introductie. Ik had werk gevonden in de buurt van Whangarei, een stad zo’n 150km naar het noorden vanuit Auckland.

Dit was begin februari, dus nog te vroeg voor kiwifruit. Maar hier waren ze nu frambozen aan het plukken! Waarom ook niet, dan heb ik dat toch ook al eens meegemaakt. Nadat we de hele uitleg hadden gekregen over alle regels en veiligheid werd het tijd om opgeleid te worden tot professionele framboosplukkers! Nu moet je weten, de frambozen hier groeien in ’tunnels’ zoals ze dat hier noemen. Dat kan ik het beste beschrijven als een serre waar de zijwanden weggehaald zijn en enkel het dak nog overblijft. Dit zorgt ervoor dat ze bijna heel het jaar door frambozen kunnen plukken, maar ook dat het heel erg warm werk is als de zon schijnt.

En natuurlijk, op de eerste dag werd het zo’n 35°C. En in de tunnels komt daar nog eens zo’n 10°C bij. Dus op het heetst van de dag waren we frambozen aan het plukken in een heerlijke sauna van 45°C. Ik heb nog nooit in mijn leven zo veel gezweet op één dag denk ik. Ook al was dit eventjes afzien, dit had wel als voordeel dat het niet veel erger kon worden hierna. Het kon alleen maar frisser worden in de tunnels. En dat was waar, de volgende weken hebben we nooit meer zulke hoge temperaturen gehaald, gelukkig.

Het grote voordeel aan het werk hier was dat ik weer eventjes kon genieten van het backpackerleven. Het is leuk om je eigen kamer te hebben en een grote tv en goed internet en alles erop en eraan, maar de gezelligheid van een hostel en nieuwe mensen leren kennen en nieuwe verhalen te horen had ik toch wel echt gemist (de kamergenoten die snurken krijg je er gratis bij). En ik had nu ook een nieuwe stad en omgeving om te ontdekken, nieuwe dingen om te zien. Maar ik wil het jullie niet aandoen dat deze blogpost nóg langer wordt dan dat ‘ie al is, dus dat zal dan weer voor de volgende zijn!