Afscheid van Nepal

Waarom zouden de luchtvaartmaatschappijen het leven gemakkelijk maken? Natuurlijk kan je niet rechtstreeks van Kathmandu naar Myanmar vliegen. Er zijn helaas maar enkele luchthavens die naar Myanmar vliegen, waaronder Bangkok en Kuala Lumpur. Toen ik mijn vlucht enkele maanden geleden boekte, is het de luchthaven van Bangkok geworden (ahja, je gaat natuurlijk voor de goedkoopste optie!) Dit heeft dan wel als voordeel dat ik nu bijna een hele dag in Bangkok kon rondlopen, wat ook wel heel erg fijn is.

Als iemand ooit van plan is om een vlucht vanuit Kathmandu te nemen, dan zou ik dit stuk van de blog goed doorlezen, ik heb namelijk een aantal tips!

Tip 1: vertrek op tijd!

De taxirit naar het hostel is niet zo lang in afstand, maar kan heel erg lang duren door het verkeer. De rit naar de luchthaven duurt sowieso een half uur bij rustig verkeer. Als het druk is kan het zelfs meer dan een uur zijn en dan moet je er nog het onderhandelen met de taxi-chauffeurs erbij tellen.

Tip 2: ga niet meer dan drie uur op voorhand naar de luchthaven

Dit is iets wat de meeste mensen wel weten: de check-in voor de bagage begint pas drie uur voor het vertrekuur van de vlucht. Ik was er nu wel iets vroeger dan die drie uur omdat ik dan een taxi kon delen met twee vrienden die een eerdere vlucht hadden. Er is helaas wel niets te doen in de luchthaven, dus mocht je vroeger aankomen, neem dan iets mee om je bezig te houden. Netflix of een boek zijn aanraders! Al kan het ook wel interessant zijn om gewoon naar de mensen te kijken.

Tip 3: bereid je voor op wachtrijen

Natuurlijk moet je in een vliegveld altijd wel aanschuiven, maar hier was het wel veel. Eerst natuurlijk om je bagage in te checken, daarna de rij om je paspoort af te laten stempelen (die is lang!) en daarna nog om door de security te gaan. En bij de security hoort meteen ook tip 4 en dat is ook mijn belangrijkste tip.

Tip 4: ga niet door de security voordat je iets gegeten hebt en je je laatste Nepalees geld hebt opgemaakt (souveniertje, iemand?!)

Voor de security kan je nog enkele plekjes vinden om iets te eten en een paar souveniertjes te kopen. Nadat je door de security bent gegaan is er niks meer. Maar dan ook echt niks meer. Enkel een grote wachthal kan je dan nog vinden. Gelukkig is er wel nog WiFi, anders was het helemaal een ramp geweest. Ik wist dat dus niet, en ik dacht dat ik na de security (zoals op alle normale luchthavens) nog wel iets zou kunnen eten en drinken. Viel dat eventjes tegen… Gelukkig had ik wel nog enkele koekjes én Anuar en Caroline om een beetje mee te babbelen voor het dikke uur dat ik daar nog zou vast zitten. Gelukkig gaat de tijd snel voorbij op die manier, en ook Netflix kan serieus helpen.

Niet veel later is het dan eindelijk tijd om te boarden. Nog een laatste keertje omkijken naar Nepal, gedag zeggen en het vliegtuig opstappen. En vier en een half uur later sta je dan plots in Thailand, op de luchthaven van Bangkok. Het eerste dat opviel toen ik uit het vliegtuig stapte, was de warmte. Ik wist al dat het warm was in Bangkok, maar dit was echt wel een heel stuk warmer! Ik was blij dat ik snel in de bus met airco kon stappen.

Een avondje Bangkok

Natuurlijk heb je voor elk land een visum nodig, al lijkt Thailand op adat vlak wel een beetje op Europa: Belgen kunnen gewoon een gratis visa on arrival ophalen. Dat is echt heel erg gemakkelijk! En het duurt ook absoluut niet lang, ik heb daar maar vijf minuutjes moeten aanschuiven denk ik. Dat was zelfs minder lang dan de meeste mensen met een visum. Enige nadeel dan wel is dat je lang moet wachten op je bagage…

Nadat ik mijn bagage had kon de zoektocht naar het hostel beginnen. Ik had er eentje geboekt in het midden van de stad en de luchthaven ligt zo’n 20 km buiten het stadscentrum. Er bestaat gelukkig zo iets als openbaar vervoer, dus ik moest geen 20 km stappen. Dat zou ik sowieso ook nooit overleefd hebben in deze hitte (ik had ondertussen ontdekt dat het nog steeds 34°C is in Bangkok om 21:00. Na een stukje met de bus en een stuk met de metro was het tijd om te hitte te trotseren en nog een kleine drie kilometer te wandelen (ik weigerde een taxi te nemen, ik had geen idee hoeveel die zou kosten en wilde niet veel te veel betalen). Met deze warmte een backpack op je rug en een rugzak op je buik zorgt dat gegarandeerd voor een hele hoop zweet. Dus toen ik een klein uurtje later aankwam in het hostel was ik ook lekker bezweet. Eventjes afkoelen in de airco, propere T-shirt aandoen en dan op zoek naar eten. Ik had wel een snack gekregen op het vliegtuig maar ik had ondertussen al terug honger. Ik ben niet veel verder in de straat het eerste beste eettentje binnen gelopen en ik heb iets besteld dat er lekker uitzag. Bleek het een groene curry met kip te zijn. Het was lekker, dat is het belangrijkste.

Ondertussen was het weer een beetje ‘afgekoeld’ tot 30°C en besloot ik nog een kleine wandeling door de stad te maken om hopelijk toch een aantal dingetjes te kunnen zien. Onderweg ben ik een rond punt tegen gekomen dat volledig versiert was. Als ik me niet vergis is het zaterdag ook de kroning van een nieuwe koning en dat was inderdaad wel merkbaar in de stad. Ik heb een sterk vermoeden dat de versiering op dit rond punt daar ook wel mee te maken had. Na het rond punt begon het al laat te worden en werd het tijd om terug te keren en een beetje te slapen. Het is heel raar, ik heb heel de dag niets gedaan, maar toch was ik volledig uitgeput. Waarschijnlijk grotendeels door het vliegen en daar bovenop ook nog eens de warmte… Dat was een beetje veel van het goede.

Een ochtend en middag in Bangkok

Ik heb deze ochtend toch een beetje uitgeslapen, maar niet al te lang. Na een douche en mijn backpack weer in te pakken was het tijd om op zoek te gaan naar ontbijt. Dat blijkt dus niet gemakkelijk te zijn hier in Bangkok, doordat ik het hier niet ken is dat nog moeilijker. Dus ik ben maar random ergen binnen gelopen en heb iets besteld. En dat resulteerde in een ontbijt dat bestond uit een toast, ei, ham, tomaten, aardappel en een beetje sla. De combinatie was een beetje raar maar eten is eten dus ja… Niet te moeilijk doen. Dat hoort nu eenmaal bij reizen, het kan niet elke dag broodjes en pannenkoeken en koffiekoeken zijn (oooh, ik mis koffiekoeken).

Na het ontbijt begon het eigenlijk al te warm te worden om nog rond te lopen buiten. De temperatuur was al losjes over 30° gegaan. Ik wist al dat ik vandaag niet veel zou kunnen doen, wat eigenlijk wel jammer is. Ik ben begonnen met de dichtstbijzijnde tempel, de Wat Suthatthepwararam Waraviharn (ik ga niet eens proberen om dit uit te spreken, laat staan het nog eens typen). Tot mijn verbazing waren er zo goed als geen toeristen te bekennen. Ik heb daarvan genoten en een hele hoop foto’s genomen en een babbeltje gehad met een hele leuke en vriendelijke monnik. Als alle monniken zijn zoals hij ga ik me goed amuseren met die gasten!

Dit boeddhistisch klooster is echt ongelofelijk mooi. En ook ongelofelijk groot! Er zitten zo veel details in alles, zo veel mooie muurschilderingen, zo veel boeddha’s… het is echt heel erg indrukwekkend. Helaas begon het na een uurtje rondlopen te warm te worden en voelde ik me niet meer helemaal top. Tijd voor pauze nummer 1!

Pauze nummer 1 bestond uit een koude cola. Op het menu stond ‘cocoa’. Nu weet ik niet of ze me fout hebben verstaan of dat ik geen koude chocomelk had mogen verwachten, maar ik heb er toch van genoten. Na de pauze heb ik een half uur gelopen naar een andere boeddhistisch klooster. Opnieuw tijd voor een volgende pauze, al bestond de pauze deze keer enkel uit zitten en een beetje uitzweten en terug op adem komen. En pas daarna kon ik een beetje rondkijken in het klooster. Deze was, na de vorige, toch een beetje teleurstellend. Het was nog steeds heel erg mooi en indrukwekkend, maar minder overweldigend dan de vorige. Ik had het beter andersom gedaan…

Ondertussen was het al middag geworden en bijna tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Eerst heb ik nog genoten van een brownie in de Quick (geloof het of niet, maar dat was wel de beste brownie in lange tijd). Niet de brownie was de reden waarom ik daar binnen ging, maar vooral de airco! Ik had echt even een beetje koele lucht nodig. Ik snap niet hoe mensen het hier zo kunnen overleven.

Na de Quick begon de weg terug naar de luchthaven. Ik heb deze keer mijn route wel iets beter uitgezocht: ik zou eerst via een overdekt marktje wandelen (gewoon uit de zon zijn was al belangrijk!) en dan onderweg nog iets gaan eten in een bekend streetfoodrestaurantje. Dat lag vrij goed op de weg naar de metro, dus die omweg wilde ik wel maken. Helaas voor mij was het restaurant niet open (volgende keer toch nog net iets beter informeren?!). Een omweg in deze hitte maken voor niets is echt wel een tegenvaller. Er zat echter niets ander op dan door te gaan want ik had een vlucht te halen. Dan maar iets eten op de luchthaven, dat moest dan maar voldoen.

Na opnieuw de metro en dan de bus te nemen was ik weer in de luchthaven. In totaal ben ik zo’n 21 uur in Bangkok geweest (luchthaven niet meegeteld natuurlijk). Het was interessant en ik denk dat ik hier ooit nog wel eens terug zal komen, al ga ik wel wachten tot een iets frisser seizoen, nu is het gewoon veel te warm.

En opnieuw in de luchthaven

Ik had ondertussen ook geleerd van mijn fout in Kathmandu en ben pas door de security gegaan nadat ik had gegeten. En dat was opnieuw een goed idee, want na de security was er niet veel eten te vinden en was het allemaal ook nog eens een stuk duurder… En dan was het weer wachten. Onze vlucht was al met een half uur vertraagd, maar werd enkel maar later en later. Er kwam geen melding van een echte vertraging, maar het boarden begon pas na 20:00 (het eigenlijke vertrekuur). Uiteindelijk zijn we pas rond 21:00 vertrokken. Je kan er nu eenmaal niet veel aan doen… Ik had wel geluk met de plaats die ik kreeg in het vliegtuig, ik had namelijk een stoeltje aan de nooduitgang. Dus extra beenruimte! De vlucht was maar een uur en vijftien minuten, toch was ik hier heel erg blij mee. Maakt alles toch weer een stukje aangenamer.

Niet veel later zaten we in de lucht en was het tijd om naar Myanmar te gaan. Hier ga ik ietsjes langer blijven dan 24 uur, en als ik iedereen die al in Myanmar is geweest moet geloven is het een ongelofelijk mooi land. De mensen zijn extreem vriendelijk en het zou echt mijn toppunt van de reis worden. Ik ben benieuwd wat het gaat geven en hoop dat het echt zo goed gaat zijn als dat iedereen zegt!