De Hải Vân Pas

Tussen Huế en Hoi An ligt de Hải Vân Pas. Dit is een van de bekendste motorroutes van Vietnam. Dit komt deels door Top Gear, omdat zij hier ooit een special hebben gedaan (zeker een aanrader!) Hij is slechts 21 km lang en krult zich doorheen de bergen. Toch nemen de meeste mensen een langere route om te rijden: van Huế tot Da Nang of tot Hoi An. Hierdoor wordt het een route van zo’n 120 km (als je de korte, saaie weg neemt). Ga je voor de leukere route, dan wordt het eerder zo’n 150 km. En ik kan zeggen: die 30 km extra zijn het zeker waard!

Ik had al een motor en de rest van de groep waarmee ik in Huế was besloot een motor te huren. We hadden samen de Ha Giang Loop overleefd dus was de beslissing snel gemaakt. Ook al zei iedereen dat de Hải Vân Pas niet kan tippen aan de Ha Giang Loop (waar ik hen volledig gelijk in moet geven), toch zijn ook hier enkele hele mooie uitzichten. En het idee om nog eens met z’n allen samen te rijden was te aanlokkelijk om te laten liggen.

150 km rijden door Vietnam is een eindje, dus besloten we een beetje op tijd te vertrekken. De bedoeling was dat de motors voor Floris, Lisanne, Fabienne en Nicole rond acht uur aan het hostel klaar zouden staan, zodat we tegen half negen konden vertrekken. Natuurlijk is er om acht uur nog niets klaar en waren ze er zelfs nog niet. Uiteindelijk zijn we eindelijk kunnen vertrekken tegen negen uur. Op de website Vietnam Coracle (echt een aanrader voor wie met de motor doorheen Vietnam wilt rijden!) had ik een mooie route van de Hải Vân Pas gevonden die langs de zee zou gaan. Hoe minder autosnelweg, hoe beter!

Het eerste uur was hebben we door dorpen gereden. Het leek ook meer op één gigantisch lang dorp dan verschillende dorpjes aangezien ze zo dicht tegen elkaar lagen. Op deze weg heb ik ook de mooiere begraafplaatsen van Vietnam kunnen bewonderen. Ze zien er alleszins een heel stuk minder akelig en mistroostig uit dan die van België!

Na deze dorpen aan de kust van Vietnam achter ons te laten, kwamen we niet veel later aan het begin van de Hải Vân Pas aan. De kronkelwegen, de bomen, heel de tijd op en neer rijden bracht me meteen terug naar het gevoel dat ik had tijdens het rijden van de Ha Giang Loop. Alleen voelde ik me nu een stuk veiliger aangezien de wegen breder waren en er duidelijke lijnen waren geschilderd op het wegdek. Het was ook een stuk minder druk, wat het alleen maar beter maakte. Hierdoor konden we toch lekker doorrijden. Totdat we plots de autosnelweg moesten oversteken. Dat was toch wel eventjes stressen…

Nadien was het gelukkig gedaan met het oversteken van autosnelwegen en konden we verder genieten van de Hải Vân Pas. Ondertussen begon het duidelijk drukker te worden door alle toeristen die deze pas willen rijden (of het nu zelf is of achterop de motor of zelfs in een jeep, het kan allemaal!) Ik geef al deze toeristen geen ongelijk, het zijn inderdaad enkele magnifieke uitzichten die je hebt. Al kunnen ze inderdaad niet tippen aan de Ha Giang Loop.

Wanneer je op het einde van de Hải Vân Pas aankomt, ben je nog maar enkele kilometers verwijderd van Da Nang. De dames van onze groep, Lisanne, Fabienne en Nicole, wilden hier graag een dagje blijven rondhangen. Ik en Floris wilden diezelfde dag nog doorrijden tot Hoi An, dan een half uurtje voorbij Da Nang ligt. Toen we met z’n allen door Da Nang reden had ik geen spijt dat ik diezelfde dag nog door zou rijden tot Hoi An. Dat Nang is een gigantische en drukke stad en er was niets in deze stad dat mij een reden gaf om te blijven.

Nadat Nicole, Fabienne en Lisanne aan hun hostel waren aangekomen zijn Floris en ik verder gereden naar Hoi An. Hiervoor hebben we een omweg gemaakt om nog een extra stukje te rijden over een stukje land dat een beetje uitsteekt. Hier zou de weg ook heel mooi zijn en zouden er minder toeristen zijn omdat het niet zo gekend is. Helaas voor ons was deze volledige weg afgesloten. Er zat niets anders op dan terugkeren en verder rijden naar Hoi An. (De dag nadien kregen we van Nicole, Fabienne en Lisanne te horen dat het voor hun wel open was en heel mooi was om te rijden.) Voordat we het laatste stuk deden wilde ik nog eventjes tanken. Aangekomen in het tankstation bleek dat de dop van mijn tank kapot was en ik die er niet meer af kreeg. Oei, dat is wel lichtjes problematisch…

Zonder benzine in Da Nang

Floris en ik zijn dan op zoek gegaan naar een mechanieker in de hoop dat die mijn motor kon herstellen zodat ik kon tanken en daarna weer verder kon rijden. De eerste waar we terecht kwamen heeft wat aan de dop gefrutseld, maar kon er niets aan doen. Hij heeft ons dan naar een sleutelmaker gestuurd omdat het de sleutel was die niet meer werkte. Deze sleutelmaker stond ergens op een markt, dus die vonden we niet onmiddellijk. Na een beetje zoeken vonden we de sleutelmaker dan eindelijk, maar deze kon ons niet helpen. De sleutelmaker besloot ons naar een andere sleutelmaker te sturen. Helaas voor mij heb ik die sleutelmaker nooit gehaald, ik viel op het midden van een druk rond punt met vier banen zonder benzine.

Floris was zo lief om verder de stad in te rijden naar een mechanieker die mij hopelijk verder kon helpen. Nadat Floris vier of vijf mechaniekers was afgegaan (ze konden of enkel helpen met auto’s, of ze konden geen manuele motoren repareren) moest hij doorrijden naar Hoi An. Om zes uur moest hij zijn motor daar binnen brengen omdat hij anders een extra dag huur moest betalen.

Ondertussen was ik ook met Lisanne aan het bellen en WhatsAppen om te vragen of hun hostel mij verder kon helpen. Helaas konden zij mij ook niet verder helpen. Net toen ik dacht dat ik vast zat in Dat Nang en ik mijn motor helmaal naar een hostel moest duwen, kwam er een oudere Vietnamese man op mij af. Hij begon een hele uitleg tegen mij in het Vietnamees, waar ik natuurlijk niets van verstond. Gelukkig kwam er een jongere Vietnamees mij te hulp door tolk te spelen. Blijkbaar had die man gezien dat ik stilgevallen was en wilde hij mij en mijn motor naar enkele mechaniekers brengen om het te repareren. Daar moest ik niet over nadenken. Niet veel later lag mijn motor in zijn vrachtwagen en waren we op weg naar de eerste mechanieker. En jawel hoor, die man kon mij gelukkig helpen! Een beetje brute kracht en de dop was eraf. Tien minuutjes later had hij een nieuwe dop voor mij, was mijn tank weer gevuld met benzine en kon ik doorrijden naar Hoi An. Natuurlijk was mijn avond nog niet erg genoeg en begon het ook nog eens te gieten vlak voor Hoi An. Helemaal nat kwam ik eindelijk aan in Hoi An.

Thing to do in Hoi An

Vanaf de eerste dag werd ik meteen al verliefd op Hoi An. Het is één van die stadjes waar overal lampionnen hangen, het altijd mooi weer lijkt te zijn (soms wel een beetje té warm) en waar iedereen vriendelijk is. Het enige nadeel aan deze stad? De toeristen. Die zijn er echt massaal veel aanwezig!

Zweten

Doordat er zo ongelofelijk veel toeristen zijn, zijn er ook een hele hoop dingen te doen. En één van die dingen is continu zweten. De week dat ik in Hoi An was, was het daar zo warm dat er rond de middag zo goed als niemand rondliep in de straten. Iedereen had een plekje in de schaduw opgezocht of zat aan het zwembad of in de airco. Pas tegen de vroege avond begon het weer wat drukker te worden.

Kledij

In Hoi An is er iets dat gigantisch hard opvalt: de klerenmakers. De helft van de winkels lijken wel klerenmakers te zijn. En dat is absoluut niet onterecht, aangezien deze klerenmakers een van de hoofdredenen zijn waarom er zo veel toeristen naar hier komen. Je kan al voor 120 USD (en zelfs minder) een kostuum volledig op maat laten maken. Ook kleedjes, gewone kleren, schoenen, handtassen, portefeuilles… kunnen allemaal gemaakt worden. Je moet ze gewoon een foto tonen en niet veel later heb je dat item dan in je handen. Ook ik was naar hier gekomen met de gedachte om een kostuum te laten maken. Helaas was ik weer eens moeilijk. Ik wilde graag een kostuum waarbij de binnenvoering (is dat de juiste verwoording? Ik weet hier echt niks vanaf…) een Aziatische print had. Helaas heb ik alleen maar klassieke binnenvoeringen gezien of waren ze ronduit lelijk. Ik geef liever niet zo veel geld uit aan iets waar ik niet helemaal tevreden van ben, dus heb ik het maar gelaten wat het was. Misschien kan ik een nieuwe poging doen als ik hier nog eens terugkom.

Eten

Nog op de to-do lijst van Hoi An staat natuurlijk eten! Cao Lau is een gerecht dat enkel te vinden is in Hoi An. En dat is heel jammer, want Cao Lau is ongelofelijk lekker. Cao Lau is een gerecht met noedels. De noedels zijn echter wel een stuk dikker dan de standaard noedels en ze hebben veel meer smaak. Dit komt doordat ze gemaakt zijn met water uit een bron in Hoi An met een unieke smaak en voor de noedels worden er kruiden gebruikt van bomen die op een eilandje in de buurt groeien. Daarnaast zit er ook nog spek, groentjes en natuurlijk de nodige kruiden in. De combinatie van al deze dingen zorgt voor een hemels gerechtje dat ik toch zo’n vier of vijf keer heb gegeten in de tijd dat ik hier was. En natuurlijk is niet enkel de Cao Lau hier lekker, er zijn meer dan genoeg restaurants met lekker Vietnamees eten!

Op dag drie in Hoi An hebben we met een paar van de groep een foodtour gedaan. En amai, die heeft toch wel mijn smaakpapillen doen werken. We hebben zeven gerechten gegeten (de rest van de dag moest ik alvast niet meer eten) en ze weten allemaal echt ongelofelijk lekker (en extreem goedkoop)! Er was geen enkel gerecht dat niet lekker was. Aangezien ik de naam niet meer weet van de gerechten, ga ik gewoon een foto van elk gerecht hieronder zetten met een kleine beschrijving. Alleen van het suikerrietsap heb ik geen foto, maar daar was ook niets echt veel anders aan te zien dan een troebel wit-gele vloeistof in een bekertje :).

Feesten

Er zijn niet zo heel veel bars in Hoi An die heel lang open blijven, maar er zijn er twee die vlak bij elkaar liggen. En ook nog eens hele goede promo’s hebben! We hebben regelmatig gebruik gemaakt van de één cocktail, één gratis. En we kregen niet van die waterige cocktails die je in België regelmatig krijgt, maar cocktails waar je al snel zat van wordt. Laat ik het erbij houden dat dit in enkel gezellige avonden in geëindigd ;).

Op het strand liggen

De eerste vier dagen hebben we in de stad doorgebracht om er rond te lopen, kostuums te laten maken, souvenirs te kopen… Nadat we de stad zo ongeveer helemaal hadden gezien, zijn we richting strand vertrokken. We hadden een hostel gevonden dat er ongelofelijk goed uitzag en op twee minuten wandelen van het strand lag. En ja, wat doe je anders op een strand dan zonnen, in de zee zwemmen, genieten van de zonsondergang en een kampvuur op het strand opzetten? Veel uitleg is hier niet bij nodig denk ik.

Tattoo’s laten zetten

Drie mensen van de groep wilden heel graag een tattoo laten zetten. En in Hoi An leek het hen het beste moment: ze hadden een goede tattoo-studio gevonden en het is natuurlijk ook een mooie extra herinnering die vast hangt aan die tattoo. Plus, het is echt een heel stuk goedkoper hier dan in Europa. Ik speelde al een hele tijd met het idee om ook een tattoo te laten zetten, dus besloot ik maar om mee te doen. Ik had al een idee voor een design en de tattoo-artiest heeft het nog een beetje verder uitgewerkt. Na iets meer dan een uur op de tafel liggen en meer pijn aan mijn nek dan aan de tattoo zelf was hij klaar! Mijn eerste tattoo, en ik kan alleen maar zeggen dat ik er ongelofelijk trots op ben!

Afscheid nemen

Helaas komen aan alle mooie dingen een einde. Zo ook aan deze geweldige groep waar ik de afgelopen drie weken de nodige tijd mee doorgebracht had. Helemaal van de Ha Giang Loop tot in Hoi An. Iedereen is bijna op dezelfde dag vertrokken, en vijf keer afscheid nemen van in totaal acht mensen is ongelofelijk moeilijk. Hopelijk komt er een moment dat we nog eens met de hele groep kunnen afspreken en samen iets kunnen doen! Ik ben dan nog één nachtje in Hoi An gebleven om de volgende dag door te rijden tot Qui Nhơn in de hoop daar even geweldige mensen te ontmoeten als Jin-Ah, Floris, Lisanne, Nicole, Fabienne, Archie, Georgie en Niels.