In Vietnam zijn er enkele UNESCO sites, waaronder Hoi An Ancient Town, enkele van de monumenten in Hué, maar de bekendste is Ha Long Bay. Of dat vermoed ik toch. Iedereen kent wel de foto’s van de kalksteenformaties die oprijzen uit het water en die er altijd heel idyllisch uitzien. Wel, gelukkig voor jullie heb ik die bezocht en kan ik er wat meer over vertellen!

Cat Ba

Cat Ba is een eiland dat zo’n beetje in Ha Long Bay ligt. Het eiland bestaat grotendeels uit een natuurpark en een hele hoop grotten. Veel reizigers gaan naar dit eiland om het natuurpark en de grotten te bezoeken, te feesten of als uitvalsbasis voor Ha Long Bay. Cat Ba ligt redelijk dicht bij Hanoi (zo’n drie uur met de bus) en is heel gemakkelijk te bereiken doordat er bijna elk uur van de dag wel een bus naar Cat Ba vertrekt.

De busrit naar Cat Ba is een van de leukere busritten die je kan doen in Vietnam. Het is dus een redelijk korte busrit, maar daarnaast is er ook een ferry die je naar het eiland moet nemen. Hierdoor zit je niet heel de tijd vast in de bus en heb je eventjes de tijd om wat frisse lucht in te ademen en de benen te strekken. Echt genieten van het uitzicht op deze ferry zit er wel helaas wel niet in…

Wanneer je na een korte rit met de ferry aankomt op Cat Ba, ben je aan de ‘foute’ kant van het eiland. Het dorp (het is te klein om een stad te noemen) ligt helemaal aan de andere kant van het eiland. Maar goed dat het eiland niet al te groot is en je, na een 20-tal minuten rijden, al aankomt in het dorp. En de chauffeurs zijn zo vriendelijk om je aan je hostel/hotel af te zetten, waardoor je niet eens meer de laatste 500 meter naar je hostel moet lopen! Wat een gelukzakken zijn wij toch…

Wanneer ik een hostel uitzoek, ga ik altijd af op de adviezen die andere reizigers me geven. Deze keer had ik het advies gekregen om te kiezen voor Woodstock of voor Secret Garden. Die eerste is vooral om te feesten en ligt vrij afgelegen, de tweede optie ligt dicht bij het stadje en is vooral een heel gezellig hostel met in de avond een family dinner voor heel het hostel. Aangezien ik een beetje genoeg had van het feesten in Hanoi ben ik voor optie twee, Secret Garden, gegaan en ik heb daar absoluut geen spijt van! De andere reizigers daar waren ongelofelijk gezellig en het toppunt waren de family dinners! Het eten zelf was kei lekker en aangezien je met iedereen samen aan de tafel zit en al het eten met elkaar deelt, is dat de beste manier om nieuwe mensen te leren kennen. En je moet in de avond niet meer op zoek gaan naar een restaurant om iets te gaan eten, maakt het leven ook weer een stuk gemakkelijker.

De eerste avond in Cat Ba heb ik op deze manier meteen al enkele nieuwe mensen leren kennen, ik heb de espresso martini (heel simpel gezegd een cocktail met koffie) ontdekt en ben ik, na het feesten, bijna verloren gelopen op weg naar het hostel. Dat ik bijna verloren ben gelopen kwam deels door mijn eigen schuld en deels door maps.me. Het was deels mijn schuld omdat ik misschien toch wel een beetje te veel gedronken had (iemand bleef maar bier trakteren) en het was maps.me’s schuld omdat er twee Secret Gardens op de map staan en ik de foute had gekozen (wist ik veel…) Gelukkig ben ik toch nog een beetje op tijd in het hostel geraakt, de volgende dag ging de wekker al vroeg voor mijn tochtje door Ha Long Bay.

Ha Long Bay

Normaal zou de bus voor Ha Long Bay me aan het hostel komen oppikken tussen half acht en acht uur ‘s ochtends. Het bleek dat dit de Aziatische tijd was, want uiteindelijk was de bus er pas tegen half negen… Nadat ze mij opgepikt hadden zijn we wel recht doorgereden naar de boot waar we de rest van de dag op zouden zitten. Natuurlijk was ik niet alleen op de boot. Er waren ook nog twee Engels meisjes, een groep vrienden (die in het begin van de dag nogal last hadden van hun kater), een Nederlands gezinnetje en een Vietnamees gezin. Van het Vietnamees gezin hebben we niet veel gehoord of gezien, de moeder en vader vielen meteen in slaap in hun zetel zodra de boot vertrok (waarom kom je dan in godsnaam mee op deze tour??). Aangezien de groep vrienden nogal last had van hun kater en niet echt veel contact zochten met de andere mensen op de boot, heb ik daar ook niet echt veel mee gebabbeld. Gelukkig waren de twee Engelse vriendinnen en de Nederlandse familie wel heel open en hebben we ons met z’n allen goed geamuseerd die dag.

Terwijl we de haven uit aan het varen waren, gaf onze gids ons het eerste raadsel van de dag: “waarom zijn de netten van de vissersboten volledig bedekt met lampen?” Ik wist het niet en ik ga ervan uit dat jullie het ook niet weten, dus zal ik het maar vertellen 😉) Die vissersboten zijn gemaakt om inktvis te vangen. Ze varen ‘s nachts uit en dan laten ze hun netten in het water en doen iets later alle lampen aan. De inktvissen komen af op het licht en zo kunnen de vissers na een tijdje heel gemakkelijk gewoon hun netten weer omhoog halen en dan zitten ze vol met inktvis. Klinkt als een van de gemakkelijkere jobs in de wereld (al zou het goed kunnen zijn dat ik daar helemaal fout in ben).

Hoe verder we uit de haven kwamen, hoe mooier het rondom ons begon te worden. Het duurde dan ook niet lang voordat we tussen de kalksteenformaties zaten en iedereen duidelijk aan het genieten was van het uitzicht. Je kan nog zo veel foto’s opzoeken over Ha Long Bay als je wilt, maar in het echt is het toch nog een heel stuk indrukwekkender. Zelfs op een dag als vandaag, wanneer alles nogal bewolkt is.

Nadat we een klein uur hadden gevaren, was het tijd voor de eerste activiteit: een beetje zwemmen! Het leukste hieraan was dat de boot gewoon in het midden van de baai zijn anker uitwierp en we konden van de boot af springen. De kapitein had een mooie plek gekozen: midden tussen twee stranden, waardoor we konden kiezen welk strand we uitkozen om eventjes uit te rusten. Ik vergeet elke keer opnieuw hoe vermoeiend het is om een paar honderd meter te zwemmen als je dat niet gewoon bent.

Na een beetje zwemmen krijg ik om de een of andere reden altijd ongelofelijk veel honger en dan kwam het ook heel goed uit dat de lunch meteen na het zwemmen opgediend werd. Opnieuw een vorm van family dinner waarbij alles door iedereen gedeeld werd. En het eten was opnieuw overheerlijk. Het helpt natuurlijk ook wel dat alle vis ongelofelijk vers is. Geen stress voor voedselvergiftiging! Tijdens de lunch kregen we trouwens een nieuw raadsel van de gids: waarom zijn onze eetstokjes zo langer dan degene die we normaal in Vietnam krijgen? Dit is blijkbaar omdat we hier het eten delen met elkaar en het dus gemakkelijker is om iets verder te reiken met langere eetstokjes naar een bord dat iets verder weg staat.

Na de lunch was het alweer tijd voor een tijdje varen. En dat kwam eigenlijk wel goed uit, want als volgende stond er kajakken op het programma. En om dat meteen op een volle maag te doen… Tegen dat iedereen een beetje bekomen was van de geweldige lunch kwamen we aan bij de plaats om te gaan kajakken. De gids was hier heel enthousiast over, vooral omdat er op de eilanden hier een zeldzame apensoort leeft die nergens anders ter wereld voorkomt. Met heel veel geluk zouden we ze misschien kunnen zien. Helaas hebben we deze apen niet gezien, maar het kajakken op zich wel wel heel erg leuk. Het was sowieso al leuk om nog eens iets sportief te doen (niet onderschatten hoe lui je wordt van reizen) en de omgeving was heel erg mooi. We zaten tussen een hele hoop eilandjes, waardoor het meer leek alsof je op meren aan het kajakken was dan op de zee. En al deze stukjes water werden met elkaar verbonden door tunnels/grotten onder de rotsen door waar je doorheen kon varen.

Ze hebben we toch een dik uur rond gevaren met de kajakken en we hebben ook apen gezien, al was het niet de zeldzame soort. Maar uiteindelijk, apen zijn apen, ik zou het niet eens weten of het een zeldzame soort is of niet als niemand het me verteld had. Ik was blij dat ik toch een paar aapjes had gezien.

Na het kajakken zat de dag er al zo goed als op en hadden we enkel nog de terugreis om te genieten van Ha Long Bay. Normaal waren we vandaag ook nog naar Monkey Island gegaan, maar dat ging helaas niet door. Op dit eiland heb je blijkbaar een mooi uitzicht over Ha Long Bay (en heel veel apen natuurlijk). Maar om de een of andere reden was het eiland al twee dagen afgesloten voor toeristen. Om het eiland af te sluiten moet er al iets dramatisch gebeuren volgens onze gids, dus het vermoede ging dat er iemand gestorven was of heel ernstig gewond was geraakt. Zeker zal ik helaas nooit zijn, dit zal een onopgelost raadsel blijven.

Hanoi en opnieuw Ha Long Bay

De dag na de boottocht door Ha Long Bay ging ik van Cat Ba terug naar Hanoi. Ik had eigenlijk nog geen zin om afscheid te nemen van Ha Long Bay omdat ik het er ongelofelijk mooi vond en ik er eigenlijk nog maar een klein stukje van had gezien. Gelukkig had ik een open uitnodiging van iemand om samen met haar twee dagen door Ha Long Bay te varen. Ik had haar en nog twee andere mensen leren kennen de avond voordat ik vertrok naar Cat Ba. We zijn toen met z’n vieren naar een geweldig Indisch restaurant gegaan en hebben een kei gezellige avond gehad. Dus ik zag het wel zitten om met haar (en nog andere mensen natuurlijk) twee dagen op een boot te zitten.

Zondag werden we al vroeg in de ochtend opgehaald in Hanoi en gingen we met de bus richting Ha Long Bay. We zaten in de bus met vijf mensen in totaal. Ik, Simone, een oudere man, de gids en de chauffeur. Ik had liever gehad dat ze ervoor hadden gekozen om een kleine bus te nemen, dus was nogal slecht voor het milieu helaas… Aan de andere kant zorgde dat er wel voor dat we alle plaats hadden in de bus en konden gaan zitten waar we wilden.

Na een kleine drie uur kwamen we aan in de haven. En het was heel duidelijk dat deze haven enkel bedoeld was voor toeristen die naar Ha Long Bay gaan. Er lagen een paar honderd boten, allemaal dagboten of cruiseschepen om één of meerdere dagen door te brengen in Ha Long Bay. Ook al het aantal toeristen dat daar rondliep zei genoeg… Ik had zo’n vermoede dat deze boottocht dan ook wel iets toeristischer en minder avontuurlijker zou worden dan degene die ik deed vanochtend Cat Ba twee dagen eerder.

Met een klein bootje werden we naar onze boot gebracht en ik was onder de indruk van de boot. Het was een heel stuk luxueuzer dan ik had verwacht en ik kreeg zelfs mijn eigen kamer! Kon ik eindelijk nog eens een rommeltje maken en alles overal laten rondslingeren zonder andere mensen te irriteren. Dat was meteen ook een goede manier om mijn backpack eens leeg te halen om te zien wat er ondertussen allemaal in zat dat totaal niet meer nodig was…

Maar dat interesseert jullie natuurlijk niet, jullie willen meer weten over de tour zelf vermoed ik! Voordat we de haven verlieten kregen we onze lunch op de boot. De lunch was ongelofelijk lekker en dat was alvast een goed teken voor de komende maaltijden. Terwijl we de haven uit voeren ben ik op het bovendek gaan zitten om de ligstoelen die daar stonden uit te testen. En ze werden goedgekeurd natuurlijk, heerlijk zo al die luxe! Zeker omdat ik het absoluut niet verwacht had. Dat maakt het alleen maar beter.

Eenmaal dat we uit de haven waren gevaren en we in Ha Long Bay terecht kwamen begon het uitzicht natuurlijk ook een heel stuk beter te worden. Ondertussen hebben we ook een beetje kennis gemaakt met de andere mensen op onze boot: opnieuw een Vietnamees gezin, een Thais gezin en een man uit Nieuw-Caledonië die nogal de neiging had om enkel nog Frans te spreken wanneer hij te weten kwam dat Simone uit Zwitserland kwam en ik uit België. Ook al hadden we beiden vrij duidelijk gemaakt dat ons Frans niet echt goed is… We hebben hem ook herhaaldelijk gevraagd of hij trager en duidelijker wilde spreken, zodat we het toch een beetje konden verstaan. Helaas deed hij dat niet en bleef het dus maar bij lachen en ja knikken op de juiste momenten…

Deze keer stond er opnieuw zwemmen op het programma, maar helaas was dat niet zo avontuurlijk als op de vorige tour. We werden op een klein strandje gedropt waar iedereen kwam zwemmen en er een gebied afgebakend was met boeien en er zelfs een redder was om alles in de gaten te houden. Als je ook maar in de buurt van de boeien kwam werd er meteen al gefloten en in het Vietnamees op ons geroepen. Als een vorm van protest bleef ik gewoon rond de boeien zwemmen om te zien hoe ver ik kon gaan. Dus ik denk dat ik de redder toch een aantal keer goed geïrriteerd heb… Tja, moet hij maar Engels leren zodat ik kan verstaan wat hij aan het roepen is. Dus ondanks dat het zwemgebied niet ideaal was, heb ik me toch nog goed geamuseerd daar. En daarbij, het is ook gewoon heel leuk om eventjes in het water te kunnen springen als het zo warm is!

Bij het strand was er ook een trap die naar een hoger punt leidde waar we blijkbaar een mooi zicht over Ha Long Bay hadden. De trappen beklimmen zou zo’n 20 minuten duren, dus ik werd er wel enthousiast van. Als we echt 20 minuten omhoog zouden moeten lopen zou het inderdaad wel eens een heel mooi uitzicht kunnen zijn. Ook hier, helaas pindakaas. Na een kleine vijf minuten waren we al aan de top van de trappen en nog niet eens op de helft van de berg. We konden niet verder gaan omdat alles volledig dichtgegroeid was en er security stond te kijken of iedereen braaf was. Het uitzicht over de baai viel dan ook een beetje tegen, maar was net goed genoeg voor een foto.

Na het zwemmen en de volle 15 minuten op de berg was het weer tijd om naar de boot te gaan. De boot zou ons nu naar één van de grootste grotten van Ha Long Bay brengen. Ondertussen begon het al wat later te worden en dus ook af te koelen. Al keek ik wel nog steeds ongelofelijk hard uit naar de koelte van de grot. En de gids had gelijk, de grot was echt massief groot! Doorheen de grot was een mooi parcours gebouwd zodat je doorheen de volledige grot werd geleid en je zo alles kon zien. Om een idee te geven van hoe groot de grot is: we hebben bijna 40 minuten door de grot gelopen voordat we er opnieuw uit kwamen. Het waren alleszins 40 heerlijk frisse minuten. En hoewel de grot inderdaad heel groot en indrukwekkend was, was het ook maar gewoon een grot. Niks speciaals te zien. Maar ik zal hier toch maar enkele fotootjes zetten zodat jullie een beetje een idee ervan krijgen.

Na de grot, toen we aan het wachten waren op de boot, werden we vergezeld door een aap. Die zat op zijn gemakje op het hek een stuk fruit op de eten en te genieten van het leven. Ik zou er bijna jaloers op worden!

Nadat de boot bij ons kwam was het tijd voor het avondeten (jippie, opnieuw heel lekker!). Tijdens dat avondeten heb ik mijn beste Frans mogen bovenhalen, want Christian (de man uit Nieuw-Caledonië die heel de tijd Frans sprak tegen mij en Simone) zat bij ons aan tafel en kon maar niet zwijgen. Die man praat echt veel te veel! Na het avondeten liet de boot zijn anker zakken en werden we in het midden tussen enkele eilanden vastgelegd voor de nacht. En niet veel later werden we nog vergezeld door vier andere reizigers die hun dag hadden doorgebracht op Cat Ba en deze nacht ook op de boot zouden slapen. Samen met hen, de Vietnamese en Thaise familie en een paar cocktails hebben we er een gezellige avond van gemaakt. En de ligstoelen bleken zelfs ideaal om naar de sterren te kijken. Helaas wilde de crew van de boot wel de lichten op het bovendek niet uitdoen, anders hadden we een hele hoop meer sterren gezien vermoed ik!

De volgende dag werden we al vroeg wakker gemaakt om te gaan kajakken. Ook deze was iets minder spectaculair dan de vorige keer, maar we hebben ons geamuseerd en een aantal grotten verkend. Totdat Simone en ik beiden teveel honger begonnen te krijgen. Dan zijn we terug naar de boot gegaan om te ontbijten. Mhhhh, pannenkoeken als ontbijt blijft toch altijd goed.

En dan was het helaas alweer tijd om aan de terugtocht te beginnen. Tijdens de terugtocht heb ik heel de tijd boven gezeten om nog zo veel mogelijk te genieten van het uitzicht. Want ondanks dat ik hier nu toch al drie dagen rond heb gevaren, blijft het nog steeds ongelofelijk mooi en speciaal. Zeker een aanrader voor iedereen die naar Vietnam komt!

En dan was er enkel nog de busrit naar Hanoi die we moesten doen. Deze keer zaten we wel niet met slechts vijf personen in de bus, maar de groep backpackers die gisteren bij ons op de boot is komen slapen was er nu ook bij en nog enkele Vietnamezen ook. Busje vol dus!

Die avond ben ik samen met Simone en een vriendin van haar, waar zij de volgende dag mee naar Thailand zou vliegen, nog op restaurant geweest. Hier heb ik ‘snakehead soup’ geprobeerd. Ik dacht dus eerst dat er letterlijk koppen van slangen in de soep zouden drijven, maar dat bleek toch niet het geval te zijn. Het bleek enkel over het lichaam van de slang te gaan. Ergens was ik daar wel blij mee, maar aan de andere kant toch ook wel een beetje teleurgesteld. Het zou speciaal geweest zijn mochten er echt slangenkoppen in de soep zitten!

Ik heb voordat we naar het restaurant gingen ook nog een bus geboekt naar Ha Giang. Mocht je ooit in Vietnam zijn en een busticket willen boeken: boek niet zomaar bij het hostel waar je op dat moment verblijft. In het hostel waar ik die nacht bleef slapen was een busticket naar Ha Giang 25 USD. Dat vond ik ongelofelijk veel geld voor een busritje van zo’n zes uur, dus ben ik een beetje gaan rondvragen in travel agencies en dan kwam ik op de betaalbare prijs van zo’n 9 USD uit. Hostels zijn dus zeker niet altijd het goedkoopste! Ik keek wel echt ongelofelijk hard uit naar de Ha Giang Loop, aangezien iedereen (en dan bedoel ik letterlijk iedereen) die naar Vietnam is geweest en die deze loop heeft gedaan zegt dat het hun hoogtepunt van Vietnam was. Maar of dat ook echt zo iets? Dat is iets voor de volgende blogpost! Ik heb zo’n vermoede dat deze ondertussen wel al lang genoeg aan het worden is…